Weet je waar ik helemaal niets van begrijp? De Wegenwacht. Zijn er echt mensen die iedere maand geld betalen voor het geval ze in de toekomst misschien autopech krijgen? Dan ben je wel een heel grote zwartkijker hè? De kans dat je autopech krijgt is namelijk erg klein. En als het al gebeurt, is het toch veel avontuurlijker om ter plekke een creatieve oplossing te bedenken?
En nou hoor ik je denken: avontuurlijker? Laat die Rick Evers maar eens om drie uur ’s nachts met pech langs de weg staan. Eens kijken hoe avontuurlijk hij is. Maar dan zeg ik: prima. Kom maar op. Ik regel wel wat. Dat is namelijk alles wat je hoeft te doen bij pech. Gewoon iets regelen. Paar telefoontjes en dan is er heus wel iemand die komt helpen. En dan betaal ik dat van het geld dat ik heb overgehouden omdat ik nooit lid ben geweest van de Wegenwacht.
Een kleine vierduizend euro. Dat heb ik inmiddels uitgespaard door nooit lid te zijn. Want die lui met die gele busjes vragen gewoon 12 euro per maand. Nou ja, het kan ook voor 8 euro per maand, maar dan word je niet geholpen bij pech in je eigen woonplaats. Heel apart trouwens. Alsof je een tandartsverzekering hebt, maar niet voor je kiezen. ‘Sorry meneer, het gaatje zat in uw kies. Daar bent u niet voor verzekerd. Wij dekken alleen uw voor- en snijtanden.’
Ik zou in zo’n geval de auto in zijn vrij zetten en hem met man en macht buiten het bordje ‘bebouwde kom’ duwen. En daarna pas bellen natuurlijk. ‘Ja hallo, u gelooft het niet, maar ik sta tien centimeter buiten mijn eigen woonplaats en mijn auto geeft de geest. Komt u even langs?’
Heb ik zelf ooit autopech gehad? Niet echt, want ik rij geen Alfa Romeo. Maar ook in dat geval zou ik zeker geen lid worden van de Wegenwacht. Ik ben namelijk een optimistisch mens. Het glas is halfvol, tijdens Pinksteren blijft het beide dagen droog met een lekker zonnetje en het voordeel van veel onkruid en klaver in je gazon is dat het altijd groen is en je bovendien veel minder vaak hoeft te maaien.