Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. Vandaag is Sjaak binnen- en buitendijks en gaat het niet alleen over mussen en kraaien.
Na een wat verwaaid Pinksterweekend is het weer gelukkig wat opgeklaard. Vanmorgen ben ik bij het Vossenmeer en loop daar onderlangs de dijk een doodlopende weg in. Ooievaars, wat blauwe reigers en een paar buizerds zijn aan het foerageren tussen het pas gemaaide gras. Hun tafeltje is hier ruimschoots gedekt.
Laat ik eens buitendijks gaan kijken bij dat gedateerde vervallen haventje. Daar heb ik de laatste jaren regelmatig een ijsvogeltje gezien. Kijk het dijklichaam heeft een soortenrijke begroeiing. Naast een goede stevige graszode voor onze veiligheid is de aanwezigheid van bloemen en kruiden goed voor de worteldichtheid en natuurlijk ook voor bijen, vlinders en andere insecten. En je gelooft het of niet, net wanneer ik over de afrastering stap, zie ik een hoornaar! Met zijn overwegend gele en rode kleur en rode poten moet het een Europese zijn en geen Aziatische. Maar ik moet zeggen het ging wel heel snel en een foto voor een bevestiging zat er niet in.
Kijk, daar komt me door het hoge gras een trage grijze oude hond tegemoet. “Hey hallo, waar is ’t baasje. Kom!” Wanneer ik bovenop de dijk ben zie ik aan de andere kant een jongedame die zich traag en moeilijk voortbeweegt met een paar krukken. Oei! “Hallo, even de hond aan het uitlaten?” begin ik het gesprek. ”Ik kom hier elk jaar en ben benieuwd of hier de ijsvogeltjes nog zitten?”
De verlegen en timide jongedame moet even wennen aan de (ongemakkelijke) situatie en zo ver van huis, maar overwint haar schuchterheid. Ze verontschuldigt zich en zegt dat ze niet goed kan praten. Ze woont hierachter bij haar ouders. Nee, de ijsvogeltjes heeft ze dit jaar nog niet gezien. Ik kijk om me heen en leg haar uit dat het komt doordat hier mensen aan het werk zijn geweest. De ingezakte wallen van het oude haventje, een verborgen pareltje in het landschap, zijn versterkt met stevige damwandplanken en door het gegraaf van machines is hiermee ook de oude biotoop voor de ijsvogeltjes verloren gegaan. We genieten nog even van de natuur om ons heen en ben verrast door haar interesse, haar geschiedenis, haar omgeving, haar mankementen en haar kwaliteiten.
Ze heeft zichtbaar genoten van ons gesprek en als eerste zeg ik gedag tegen deze mooie, zowel uiterlijk als innerlijk, maar broze jonge vrouw en de stokoude en dove hond. Bovenaan de dijk kijk ik nog een keer om. Daar komen ze aan, het schuine talud naar boven is een hele horde, langzaam lopend over een platgereden wagenspoor.
Wat een prachtige en aandoenlijke ontmoeting. Daar kan een ijsvogel niet tegenop. Nog een keer zwaai ik naar dat mooie stel. Wat een vertederend gezicht. Geniet ervan! Pluk de dag!