(Opinie)Dat ik 22 juni ga protesteren, staat buiten kijf. Waar, dat is nog een beetje de vraag. We hebben allemaal, links of rechts, voor of tegen, een zware week gehad. Het Haagse stikstofdictaat was een aanfluiting na drie jaar puzzelen. Zelfs als je bedenkt dat ze hiervoor vanaf april de tijd voor hebben genomen met al die ambtenaren. Twee maanden om te shoppen op hoofdlijnen uit het rapport van Erisman en Strootman, de kaarten van de Ecologische Hooflijnen Structuur (EHS) uit de jaren negentig weer uit de kast te halen en dat alles in te kleuren in een vaag kaartje waarmee ze op vrijdagmiddag dood en verderf zaaiden in den lande. Het is een grote blamage en een aanfluiting van het gezag. Deze minister is niet meer serieus te nemen en dat doe ik dus vanaf nu ook niet meer.
De 75 pagina’s tellende ‘perspectiefbrief’ van Minister Staghouwer is, zo is mijn conclusie na drie keer lezen en herlezen, niks meer dan een natte droom zonder dat er ergens harde euro’s terug vloeien naar het boerenerf. Perspectief biedt het niet. Drie jaar stikstofcrisis, zes jaar gelul vanuit het ministerie over kringlooplandbouw. Staghouwer is af en z’n ambtenaren kunnen van mij een dikke krijgen. Een beschamende vertoning. Een deceptie, geen streep empathie en niks geleerd na de brief van april.
De telefoon en app werden gek; je kon beter ook niet op social media kijken en een poging om via gedeputeerde Gert Harm ten Bolscher verduidelijkende kaarten te krijgen mislukte, want hij had ze niet. Moet je nagaan, de gedeputeerde die met een drup aan de neus het weekend werd ingestuurd. Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, daar heeft iedereen, van boer tot politicus, zo zijn eigen beleving bij, maar ik ben ergens woensdagmorgen gaan zitten wachten op het gestrekte been van Gert Harm. Eigenlijk wist ik het maandagmorgen al wel. Dorpsgenoot en CDA gedeputeerde Eddy van Hijum begon te twitteren met PS documenten. Toen ik er op klikte, was hij weg. Toen ik een pagina terugging, kon ik de link aanklikken. Eddy zat vol op het orgel, maar had voor zijn beurt gepraat.
Waarom dan twijfelen waar ik heen moet? Ons college heeft toch ballen getoond? We gaan het toch samen doen en oplossen hoe groot die uitdagingen dan ook mogen zijn? Dat wij dat kunnen met elkaar binnen de GGA’s, daar twijfel ik niet over en heb ik altijd geventileerd. Boeren, burgers, industrie of werkgevers, natuurbeheerders, gewoon alles samen en met elkaar en van onderuit door die zure appel bijten.
Stimuland
Donderdagmorgen zat ik in de Belte in Nieuw Heeten. Een bijeenkomst in het teken van het 25-jarig bestaan van Stichting Stimuland uit Vilsteren. Een organisatie die ooit werd opgericht om het platteland leefbaar te houden en kort door de bocht, ondertussen zijn het meer een soort van consultants geworden die helpen om een boel geld rond te pompen. Kennis van veel relevante zaken hebben ze echter wel. Burgemeester Dadema speechte over verbinding en het samen moeten doen. De kracht van onderuit en niet van top down. Hij vond ook wat van dat kaartje van minister van der Wal. Ik was blij dat ik de dagvoorzitter kon wijzen op het gestrekte been van Gert Harm bij RTV Oost. Het veranderde de sfeer enorm.
Leiding pakkenAfgelopen weekend had ik ze aan de telefoon. Boze, teleurgestelde boeren. “Ik stoppe er direct met, ik verkope de pröttel” en meer van die strekking. Daar zit nu mijn zorg. Het vergunningsstelsel in Nederland zit zo krom in elkaar dat gemeenten er uiteindelijk over gaan. Wanneer een ambtenaar op het gemeentehuis een streep door de bestemming agrarisch zet, wat gebeurt er dan met de stikstofrechten, is kort door de bocht mijn vraag. Ik heb de gedeputeerde al vaker gezegd dat nu hij door het ministerie in de lead is gezet hij die gemeenten moet overrulen met een dictaat om te voorkomen dat die stikstofrechten verdwijnen uit de provincie. Dat leek de wethouders die ik gesproken heb ook het beste. Als wij het nu dus met elkaar op z’n Overijssels gaan doen, moet hij nu ook de leiding durven pakken. Anders wordt het alsnog een zooitje. Provinciale en gemeentelijke bestuurders, ik reken op jullie.
gerlant@regiobode.nl
De titel, “Stikstofdictaat grote blamage” verraadt een (te) grote vooringenomenheid. De gezondheid van de bevolking vraagt om daadkracht.
Heer Gerlant laat weer eens blijken een bepaalde pet op te hebben (en niet de juiste laat deze heer heel duidelijk blijken); hij kiest de kant van boer; terwijl een ‘ opiniemaker / journalist ‘ ook een kritische blik mag tonen. Dat lukt Gerlant niet.
Immers, enige vorm van biodiversiteit op het platteland is letterlijk waar het elke boer de afgelopen (pak ‘m beet) 25 jaar totaal aan heeft ontbroken.
In de jaren 80 hadden we nog heggen langs de wegkant, stonden er nog bomen langs landen, hadden we nog weidevogels etc etc. Dat is allemaal verdwenen. Door wie? Door maar een iemand. De boer.
Dezelfde boer die staat voor 3% van de werkende bevolking en waarvan ca 70% van de opbrengst (wij staan voor de voedselvoorziening van Nederland…jaja) wordt geëxporteerd. Dit kabouterlandje is nr 2 op de lijst met exporterende landen op het gebied van landbouwgewassen. Best gek he!
Jarenlang maar mest tot je niet meer kunt op het land brengen; jarenlang alles qua ‘ platteland’ afbreken (en nu er briesend naar verwijzen, hoe mooi dat het altijd is geweest. Jaja..
Gerlant; de boer mag wel eens de hand in eigen boezem steken. Rot op met je trekkers op de snelweg en ja; er mag een ruimhartige uitkoopregeling komen voor de boeren; maar het intimiderende gedrag (ook van deze column (de regering moet overrulen…kansloos)) mag wel een tandje (of 2) minder. Kortom…boeren durf ook kritisch te zijn naar de eigen sector.