“Moet je kijken schat, deze mensen doen allemaal beelden weg. En deze staat er ook bij.” Mijn vrouw liet me een foto zien van een betonnen trekpaard. Er stonden ook andere betonnen beelden bij. Een uil, een vogelbadje, een paar klompen en nog meer narigheid. “Alles ineens ophalen”, vertelde de tekst bij de advertentie. Het weerhield mijn vrouw er niet van om te vragen of ze alleen het trekpaard mocht hebben.
De volgende ochtend zaten we in de auto. Het was nog geen kilometer bij ons vandaan, maar een betonnen trekpaard zet je niet op je bagagedrager. We kwamen bij het huis en schrokken ons kapot. Daar stond-ie. In de voortuin. Precies twee keer zo groot als we dachten. En het ergste komt nog. Ik pakte namelijk een kleed uit de auto en het schoot me in de rug. Rechtsonderin. Pats. Ik ging naar de grond en kon niet meer bewegen.
Mijn vrouw had niks in de gaten. Die stond verderop met de eigenaar van het trekpaard te kletsen. Ik vermoed over paarden. Dus bleef ik zitten. Ik kon niet anders. Gehurkt achter mijn eigen auto. Minutenlang. In de verte keek het trekpaard me gemeen aan. Dat ding moest de auto nog in en ik kon niet eens meer opstaan. Ondertussen fietsten er mensen langs die zich volgens mij afvroegen of ik zat te poepen achter mijn auto. Mochten jullie dit lezen: dat was niet het geval.
Na een paar minuten probeerde ik overeind te krabbelen. Verderop was de paardenpraat nog in volle gang. “Ehh schat, als ik even mag storen. Lopen lukt net een beetje, maar dat trekpaard in de auto tillen dat gaat hem niet worden.” We besloten naar huis te rijden en terug te komen met een paardentrailer en een steekwagentje. Dan konden we hem er zo inrollen. Wie niet sterk is, moet slim zijn.
Dat was nog wel even buiten het feit gerekend dat de klep van een trailer een venijnig hoog randje heeft. Maar met twee houtblokken als schans en fijne hulp van de vader van onze buurvrouw, die toevallig twee huizen naast het trekpaard woonde, is het uiteindelijk gelukt. Ik zit inmiddels aan de diclofenac, diazepam en ibuprofen, maar het trekpaard staat wel mooi te shinen in onze tuin. En daar gaat hij nooit meer weg.