Het zijn van die dingen die je echt niet wil. Je past op de huisdieren van de buren en er gaat er eentje dood onder jouw toezicht. Het gebeurde mij afgelopen week. Onze buren zijn op vakantie en vroegen mij op de dieren te passen. Dat doe ik altijd graag. Dagelijks een handje voer bij de kippen in het hok en drie handjes korrels voor de vissen in de vijver. En ineens dreef er eentje op zijn rug. Je schrikt er toch even van.
Voor de zekerheid liet ik hem een dagje liggen. Hij leek me wel echt dood, maar misschien zijn er vissen die even op hun zij aan de oppervlakte van het zonnetje genieten. Je weet het niet. En zoiets moet je natuurlijk wel zeker weten. Bovendien leken de andere goudvissen niet echt van slag. Ze aten hun gekleurde korreltjes net zo happig als anders. Morgen maar even een schepnetje zoeken.
De volgende dag dreef Pier – zo noem ik hem maar even – nog steeds op zijn zij aan het wateroppervlak. De zon scheen niet, dus zonnebaden was definitief uitgesloten. Ik stelde zijn dood vast en viste hem met een schepnetje uit de vijver. Maar wat nu? Wat doe je met een dode goudvis van de buren. Vroeger spoelde ik een dood visje altijd door de wc, maar dat voelde nu niet goed. Moet ik hem begraven? Slecht idee, de buren hebben ook een hond, die verslikt zich vast in de graatjes.
Ineens zag ik de groene container staan. Zonder langer na te denken kieperde ik Pier erin. Maar omdat de container de dag ervoor geleegd was, hoorde ik ‘pok’. Helaas geen zachte landing dus voor Pier. En onmiddellijk begonnen bij mij de twijfels toe te staan. Is dit niet respectloos? Gaat dat niet stinken? Komen er geen zwerfkatten op af? Wat vinden de buren hiervan? Moet ik het eerlijk zeggen?
Thuis besloot ik de buren meteen een appje te sturen. ‘Er is een visje overleden’. Buurman reageerde meteen: ‘Toch niet mijn lievelings? Die oranje?’ Mijn gedachten gingen naar Pier, die meer wit was dan oranje. ‘Nee, niet je lievelings’, appte ik terug. ‘Ik voel een column aankomen’, appte de buurvrouw. Bij deze, buurvrouw. En het spijt me dat jullie onder mijn toezicht een visje hebben verloren.