Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. Vandaag krijgt een voor Sjaak ogenschijnlijke alledaagse wandeling een verrassende wending.
Hupsakee, de fiets onder het afdak en op pad maar weer. Het is nog fris en wat heiig, maar het wordt een mooie dag. Het mierennest dat bovengronds werd vernield door Natura2000 werkzaamheden begint langzaam maar zeker weer aan hoogte te winnen. De bewoners zijn door de lage temperaturen nog amper actief. Kijk daar gaan twee hazen over de kale vlakte en pal links naast me schiet een houtsnip uit de ruigte.
Bij het buizerdnest is begonnen met de renovatie en verderop is het oude haviksnest, waarschijnlijk door de laatste storm, compleet weggewaaid. Kijk een keutel van een steenmarter lijkt me. Rondom verschillende dode boomstammen is dit roofdiertje op zoek geweest naar voedsel zoals insecten en muizen. Ginder hoor ik de roep van een raaf. Ja daar achter de roestbruine gagelstruiken zit hij in de top van een dode boomstam. Een echtpaar gewapend met verrekijker en camera ziet en hoort hetzelfde als ik.
Hier langs de bosrand steekt een blikken plaat iets boven het maaiveld. Het is een oude emmer met daar onderin een kapot dekseltje. En kijk eens, er zit een levendbarende hagedisje gevangen. Het is niet mogelijk tegen de gladde emmerwand te klauteren. Dit betekent dat hij nu voor de tweede keer aan een gewisse dood is ontsnapt. En waarom? Omdat hij een kort stompig staartje heeft kun je zien dat hij al eens eerder in nood is geweest. Een vijand heeft het beestje eerder eens vastgepakt bij zijn staart en het bruine hagedisje heeft het vermogen om dan een laatste redmiddel in te zetten. Hoe dan? Zijn staart is een kostbaar bezit. Hij kan zichzelf los te maken van zijn staart om dan snel weg te rennen. De staart groeit daarna weer aan.
Zo nog snel een foto van de vrijlating en dan mag de mazzelkont voor de tweede keer z’n vrijheid tegemoet rennen. En het is niet te geloven! Wanneer ik de foto’s op m’n camera bekijk zie ik dat er nog meer exemplaren in de emmer zitten. Aan de linkerkant zie ik er sowieso drie zitten! En dan duurt het niet lang en heb ik er totaal zeven stuks in m’n handen! Een kleine en zes volwassen exemplaren. Zo, dat was nog eens een mooie actie. En voor de toekomst is dit gevaar inmiddels geweken…
Meer foto's
