Afgelopen weekend was ik helemaal in mijn nopjes. Die grote goudgele rakker in de lucht liet zich veelvuldig zien, dus het was tijd om op mijn knietjes in de tuin te werken. Blijer kun je me niet maken. Lekker rustig blaadjes en onkruid in een emmertje doen. Een stoepje vegen. Ramen aan de buitenkant lappen. Niets kon mijn humeur verpesten. Zelfs niet de harde carnavalsmuziek van de achterbuurman.
Sterker nog, ik besloot even een kijkje te nemen wat de beste man toch allemaal aan het doen was. Hij heeft namelijk al weken een gat in zijn tuin. En dan niet zo’n gat waar je een plantje in kunt zetten, maar een iets groter gat. Als hij er water in zou laten lopen, kan openwaterzwemmer Maarten van der Weijden er een Elfstedentocht in zwemmen. Dat geeft een goed beeld van het formaat van het gat.
Dus ik hing daar over de schutting en vroeg: ‘Hey buurman, wat doe je toch allemaal?’ Buurman zette met zijn telefoon de carnavalsmuziek op pauze en kwam naar me toe gelopen. ‘Ik bouw een schuurtje’. Ik zeg: ‘Schuurtje? Het lijken we voorbereidingen voor een nieuw filiaal van Hornbach.’ De buurman moest lachen en legde geduldig uit dat er inderdaad een vrij grote schuur kwam. Met plat dak en zonnepanelen.
Tijdens ons gesprek viel me op dat ik vogels hoorde fluiten. Die had ik door de harde muziek nog niet eerder gehoord. Sowieso verheugen de meeste huizen in onze buurt zich erg op het einde van de verbouwing van onze achterburen. Na de zomer is het meeste werk gedaan en zal de rust wel weer terugkeren, zo is de veronderstelling. Ik besloot de buurman nog wat langer aan de praat te houden, zodat de rest van de buurt nog even kon genieten van de fluitende vogels.
‘Maar buurman, heb je zoveel tuingereedschap waardoor je zo’n grote schuur nodig hebt?’ ‘Haha, nee joh, ik ben niet van het tuinieren. Ik maak er een grote kroeg in. Dan kunnen mijn maten voortaan lekker bij ons in de tuin een goudgele rakker drinken als het mooi weer is. Je bent van harte welkom trouwens.’