(Advertorial)
RAALTE – Arie van der Wilt is een oude bekende. Hij zit al meer dan tien jaar in de gemeenteraad van Raalte namens de PvdA. Van der Wilt is bij de komende gemeenteraadsverkiezingen opnieuw lijsttrekker. Jos Verdaasdonk bezet de tweede plek op de kieslijst. Oud en ‘iets minder oud’ met dezelfde idealen. Het moet anders, vinden ze.
Van der Wilt maakt zich druk om degenen die dat het meest nodig hebben, zegt hij zelf. “Ik strijd al jaren voor voldoende sociale huurwoningen. Bovendien heb ik voor elkaar gekregen dat toelagen voor sport, voor kinderen die het nodig hebben, beschikbaar blijven. Ruimtelijke ordening en gebiedsontwikkelingen zijn de terreinen waar ik veel interesse voor heb. Ik vind dat de gemeente daar veel meer een regierol in moet nemen. Bijvoorbeeld qua type huizen die we bouwen. Meer starterswoningen, één- en tweepersoons- en ouderenwoningen. Maar ook op het gebied van duurzaamheid moeten we veel meer doen in Raalte. Veel partijen staan op de achterste benen als je ook maar iets wil veranderen in ons buitengebied. Met het argument ‘het platteland moet blijven zoals het is’, proberen ze zonneparken en duurzaamheidsinitiatieven buiten de deur te houden. Totdat er een nieuwe grote stal met verdiepingen gebouwd moet worden. Dan kan het opeens wel. Tenenkrommend. We zullen moeten veranderen met elkaar. Of we het leuk vinden of niet. En Raalte gaat daarin niet hard genoeg. Geef nou eens het goede voorbeeld als gemeente. Stop bijvoorbeeld met chemische bestrijdingsmiddelen op landbouwgrond van de gemeente. Die motie heb ik al tig keer ingediend. Een goed idee vindt een groot deel van raad. En toch komt het er nog steeds niet door.”
Nog actiever
Jos (38) is nieuw. Nou ja, nieuw… Hij draait al vijf jaar mee als steunfractielid. Hij helpt Arie met rond-de-tafel-gesprekken en sessies in de raad. Jos maakt zich voornamelijk druk om het sociaal domein. “Ik ben een echte linkse rakker”, vertelt Jos. “Altijd al geweest. Nederland wordt steeds oneerlijker. Waar je geboren wordt, bepaalt voor een groot deel hoe je terechtkomt. Daarom moeten de sterkste schouders altijd de zwaarste lasten dragen. Een gemeente is er in mijn ogen vooral voor de mensen die extra hulp nodig hebben. Gezinnen die niet kunnen meedoen aan sport, cultuur of schoolactiviteiten. Dat kan dus echt niet! Ik sta voor proactief ingrijpen en helpen. Dus mensen hulp aanbieden. Het gesprek aangaan. Een mooi voorbeeld is de schuldhulpverlening. In plaats van wachten totdat mensen in de bewindvoering komen, kunnen we aan de voorkant hulp aanbieden. Zo blijven mensen weg uit de problemen. Dat kan echt! Als de gemeente haar inwoners maar kent. Wat er bij ‘de Productie’ is gebeurd, raakt mij enorm. Een beschutte werkplek moet rust en zekerheid bieden. Dat juist deze mensen nu continu druk ervaren en het middelpunt zijn van een rel, is voor mij volstrekt onaanvaardbaar. Hier moet de gemeente juist alles doen om deze mensen buiten schot te houden. Ik mis soms politici die nog durven te zeggen dat een grote sturende overheid belangrijk is. Ik vind dat dus wel. Als overheid, dus ook als gemeente, zorg je voor je inwoners. Je biedt actief hulp en zorgt voor onderlinge solidariteit.”
Vinger aan de pols
“Maar er gebeurt ook veel goeds,” gaat Jos verder. “Ik word heel vrolijk van alle initiatieven die de wethouder met haar ambtenaren ontplooit. Met ‘de transformatie van het sociaal domein’ probeert de gemeente echt te kijken wat welke inwoners nodig hebben. Op basis van wijk of buurt worden gegevens verzameld en zorgverleners gekoppeld aan mensen. Zo kennen hulpverleners die in buurten werken alle inwoners steeds beter. Tuurlijk kan het nog effectiever. Maar de intenties zijn goed. Als PvdA blijven we strijden voor iedereen die dat het hardst nodig heeft. Daarom zijn wij een linkse vinger aan de pols.”
Hier mijn reactie op deze PvdA-slogan:
Op 16 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen voor de komende vier jaren.
De vraag is nu: wie moet je kiezen en op grond waarvan. In ieder geval niet op basis van de recente verkiezingsprogramma’s. Het enige waarop je moet letten zijn de beloftes uit de vorige verkiezingsprogramma’s en, vooral, wat de gekozen partijen daarmee hebben gedaan.
Het gaat er niet om of ze alles hebben kunnen verwezenlijken, maar of ze hebben gevochten om die beloften gerealiseerd te krijgen. Wat Raalte betreft ben daarin zeer negatief.
Deze week staan partijen weer met een grote mond, met allerlei slogans, in de media te verkondigen hoe betrokken ze zijn.
Een treffend voorbeeld gaf deze week de PvdA in het Weekblad voor Salland. Ik wist niet wat ik zag, maar ik las dat deze partij Raalte een “linkse smoel” wil geven. Daar heeft de PvdA vier jaren en nog veel langer de tijd voor gehad, maar ik heb nergens het bewijs gezien dat ze er ook maar de kleinste moeite voor gedaan hebben. De enige die ik er af en toe iets echt zinnigs over heb horen zeggen/schrijven en die duidelijk voor zijn sociale idealen gevochten heeft was de Ombudsman van de PvdA, Herman Kamphuis. Maar naar verluid was de fractie daar helemaal niet blij mee. Ook las ik dat de PvdA een stop wil op chemische bestrijdingsmiddelen op gemeentegrond. Ik schrok ervan, omdat de fractieleider van diezelfde PvdA níet stemde tegen het verzenden van een brief waarin de gemeenteraad het verzoek van een inwoner om diezelfde landbouwgiffen te verbieden, afwees. D66 en Lokaal Alternatief deden dat wél!.
De VVD is de partij die vanuit haar vezels vindt dat de overheid zo klein mogelijk moet zijn en geen geld moet verkwisten. Maar bij de eerst beste gelegenheid om daar – let wel zonder enige noodzaak! – van af te wijken, maakte ze daar gretig van gebruik. Dat gebeurde bij de vorming van het huidige college van b&w, toen GemeenteBelangen en het CDA hen vroegen een extra wethouder te leveren. Kosten: tussen de € 520.000 en € 600.000. Voor een wethouder voor spek en bonen. Dat plan voor de revitalisering van de Grote Markt had een van de andere wethouders er zonder problemen bij kunnen doen. Een revitalisering overigens die, volgens de plannen, al ongeveer een jaar of vier geleden gerealiseerd had moeten zijn.
De enige partijen waarin hun kiezers mijns inziens nog kunnen vertrouwen, zijn Lokaal Alternatief, D66 en BurgerBelangen. Ofschoon het jammer is dat die laatstgenoemden het gebruik van landbouwgiffen nog steeds idealiseren en de desastreuze gevolgen ervan volledig bagatelliseren. Datzelfde geldt ook voor GemeenteBelangen en het CDA. Het CDA, de hoeders van de Schepping, laten in hun beleid ook nog eens blijken dat de Schepper een hele reeks fouten heeft gemaakt, die hoognodig gerepareerd dienen te worden. Wat dan weer tot gevolg heeft dat de diversiteit van flora en fauna naar de filistijnen gaat.
De landelijke CDA-ers hebben bovendien bewezen er geen moeite mee hebben het beste kamerlid dat ze hadden, Pieter Omtzigt, een enorm mes in de rug te steken. Of dit aanstekelijk heeft gewerkt op de lokale CDA-partijen weet ik niet, maar ik heb er nog nergens echte schaamte kunnen ontdekken.
Ik heb dit opiniestuk naar HierInSalland en het Weekblad voor Salland (WvS) gestuurd. Of WvS het publiceert weet ik niet. Ik kreeg van de redactie te horen dat die inmiddels wel weet hoe ik over bepaalde onderwerpen denk.
Ergo: het is doorgaans een grote hypocriete bende en dat zal ook niet snel veranderen.