Elk jaar krijgen we in januari bezoek van de installateur. Hij stoft onze cv-ketel een beetje af, sleutelt hier en daar wat en zegt na afloop van de onderhoudsbeurt eigenlijk altijd hetzelfde: “Prima keteltje meneer, niets mis mee”. Behalve deze keer. Het prima keteltje liep na twintig trouwe dienstjaren op zijn laatste benen. We moesten maar eens uitkijken naar iets nieuws.
Niet lang daarna viel de energierekening op de mat. Of we even 600 euro wilden bijbetalen. Voor mij het moment om de energieadviseur van de gemeente eens te bellen. Aardige mevrouw trouwens. Ze kon in haar computer al snel zien dat onze woning zo lek was als een mandje. Ze zei het alleen iets sympathieker. Ze zei: “Jullie woning is, wat ze noemen, matig geïsoleerd”.
Ik vertelde haar wat de cv-ketel-meneer ons had verteld en vroeg of een warmtepomp misschien een goed alternatief was. Dat was zeker een goed idee, maar ze moest toch ook weer even terugkomen op het mandjesverhaal. Om verdere lekkage van warmte te voorkomen, stelde ze voor om eerst ons huis een warme jas aan te trekken. Na-isoleren dus. Spouwmuren, vloer, dak. Bij voorkeur ook de ramen.
Oh ja, er was nog iets. Met goede isolatie en een warmtepomp daalt het gasverbruik weliswaar als een malle, maar het elektraverbruik gaat helaas de andere kant op. Maar… de energieadviseur zou de energieadviseur niet zijn als ze ook daar een oplossing voor had: zonnepanelen. Het zwarte dakgoud zou een ideale partner zijn voor de elektraslurpende warmtepomp.
Al met al is het dus niet zo moeilijk om ons lekke mandje te dichten. We isoleren gewoon de vloer, de muren en het dak. We nemen nieuwe ramen, een warmtepompie met keteltje erbij voor de wintermaanden. We gooien zonnepanelen op het dak en klaar is Kees. Kost een paar centen dus je kunt nooit meer op vakantie, maar je krijgt er ook iets voor terug: een lekker warm mandje.