Ik werd afgelopen week aangereden op mijn fiets. Een automobilist nam de binnenbocht en keek de andere kant op. Daar lag ik. Fiets in de prak. Kan gebeuren, maar het had niet gehoeven. Ik had namelijk al een onderwerp voor de column van deze week: Doutzen Kroes. Ik wil het graag hebben over voormalig Neerlands trots.
Doutzen stopt. Ze wil voortaan zuiver leven en niet langer bijdragen aan corruptie. Dus eerst werkt ze bijna twintig jaar in een corrupte sector en ineens zegt ze: “Nu is het genoeg”. Da’s lang niet zo erg als een machtige mediaman die na tien jaar seksueel wangedrag bij zijn programma ineens zegt: “Dit moet stoppen”. Maar het principe is hetzelfde. Beiden hebben heel lang bewust de andere kant op gekeken.
De op een na mooiste vrouw van ons land geeft verder aan het modellenwerk ‘een leeg bestaan’ te vinden. En dat klopt natuurlijk wel. Die catwalkmodellen lopen altijd heen en weer te ijsberen in heel gekke kleding die toch nooit iemand aantrekt. Tussendoor nemen ze een vreemde commercial op voor een parfummetje en op vrijdag gaan ze met wat sieraden voor Instagram op de foto. Maar het betaalt goed.
Een slordige dertig miljoen euro. Dat heeft onze fraaie Friezin de afgelopen jaren bij elkaar geharkt. Uiteraard is dat exclusief 18.000 euro coronasteun die ze kreeg van de overheid. Onze overheid, die volgens Doutzen minstens net zo corrupt is als de modellensector. Die hebben corona namelijk bedacht om ons een chip in te kunnen spuiten. Kijk, dat is wat jarenlang modellenwerk doet met je hoofd. Je wordt wappie.
En nu krijgen al die mensen die haar schatrijk gemaakt hebben een dikke middelvinger. Een mooi gemanicuurde middelvinger weliswaar, maar toch. Doutzen is lekker met pensioen. Voorlopig dan, want ze sluit niet uit nog eens terug te keren op de catwalk. Maar als ze opnieuw aanklopt, hoop ik dat de modewereld toevallig de andere kant op kijkt. Net als de man die mij aanreed.