Gerlant: Dromers gezocht

“Hé pap. Wat denk je, zou hij voor mij ook zo’n pakket hebben”, vroeg m’n bijna 18-jarige dochter. Wethouder Dennis Melenhorst kwam langs op YouTube. Hij had een pakket samen gesteld met alle ins en outs voor startende ondernemers in Raalte. “Natuurlijk, regel ik”, reageerde hij in de app. Maar daar was al iets aan vooraf gegaan.

Hobbyboer noem ik me zelf al jaren denigrerend. Paar stukjes grond huren, maïs, gras, aardappelen of bijvoorbeeld uien verbouwen, met de schenker en de bakker afrekenen en niks overhouden. De laatste jaren praten m’n pubers mee. Dat ben ik aan ze verplicht. Als ik ze op zondagmorgen of hete zomeravond voor nop achter de schoffel durf te zetten omdat dat goedkoper is dan bijvoorbeeld een loonwerker met de spuit, terwijl hun vrienden in bed of aan de Wijthmenerplas liggen, mogen ze ook weten waarom en meebeslissen.

Niks overhouden is relatief. Het ene jaar verdien je wat, het andere moet er geld bij. De kids leren ook ondernemen, verantwoordelijkheden nemen en nadenken over hoe dingen anders kunnen. Dat onze aardappelen voor een prikkie de vrachtwagen op zijn gegaan, maar we er in de super vele malen meer voor terug betalen is zoiets. Daar gaat het ’s avonds aan tafel over. Drie pubers en het is mooi om te zien hoe ze verschillend zijn. De één doet een ICT-opleiding voor een brede technologische basis en wil daarna naar een hogere landbouwschool (hij gelooft in drones, precisie landbouw, heeft het over verticalfarming en hernieuwbare eiwitten, maar grijpt ook de telefoon en belt naar Duitsland als hij denkt daar een halve cent meer kan krijgen). Een ander zit in Raalte op de middelbare landbouwschool en is meer een praktijkmens. Met de poten in de grond. En de derde, nog iets jonger, is dan scheidsrechter. Vaak met Google onder de rechter duim en weet alles beter. Ik geniet hoe ze durven dromen en leren. Ondernemers in de dop. En toen kwam er een knal tussen het drietal. De oudste droomt ervan om voor zich zelf te beginnen. Kleinschalig met huisverkoop, aardappelen, uien en noem maar op. Ik was de spelbreker. In Raalte mag je binnen de bebouwde kom maar één vierkante meter aan verkoopruimte inrichten volgens de APV. “Dat is net genoeg voor twee zakken aardappelen”, zei ik cynisch. Als jij dan op school zit en er komen twee fietsers uit Zwolle voorbij is je handel dood. En daar kwam Dennis in beeld. Een telefoontje om het probleem uit te leggen en een week later kon er weer verder worden gedroomd. De gemeente wil wel meewerken aan een pilot, mits we natuurlijk niet de hele voortuin vol zetten.

Dennis en ik bespraken nog meer. Dat de gemeente wat mij betreft er nu veel te veel op inzet om met stoom en kokend water het platteland leeg te vegen met rood-voor-rood en vol huizen plempt voor groot geld. Dat onze trekker bijvoorbeeld ergens betaalbaar staan moet of dat mijn zoon denkt dat hij prima larven kan gaan telen in een oude kalver- of varkensschuur van een opa, maar dat die schuren er dan wel moeten zijn. Of dat enkele van Raalter grootste autodealers ooit begonnen zijn in een oude boerenschuur. Volgens Dennis is er al veel mogelijk maar over die APV ging hij het ook eens even met de buurgemeenten hebben.

Hij was blij met deze concrete casus (ambtenarentaal voor droom). Agrarisch Salland in transitie, wie zegt dat de boer van de toekomst niet in het dorp woont? En Dennis wilde van mij weten of ik misschien meer concrete voorbeelden had? Die vraag leg ik bij jullie neer. Durven jullie (klein)kinderen te dromen? En mochten jullie nog een paar stukjes grond voor haar weten, waar ze haar dromen kan waarmaken, dan weten jullie ons vast ook wel te vinden.

Bekijk het filmpje over het starterspakket op het YouTube kanaal: Gemeente Raalte.
Gerlant@regiobode.nl