Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. En deze week is Sjaak in het Vechtdal bij De Stokte aan het wandelen geslagen.
Het is onwerkbaar weer als ik het dorp uitrijd. Kijk daar staan schoffels met lange stelen eraan om af te koelen en de gebruikers zitten binnen bij het kacheltje. Onderweg staan landbouwmachines werkloos op het land en net als ik de auto parkeer, houdt het op met regenen. Wat een mazzel. De koeien met de kont in de regen gaan langzaam weer over in de graasmodus.
Kijk, hier gaan we de stuw bij Vilsteren over met z’n vistrap en schutsluis. Dan linksaf over de Oude Oever, een zandweg met fietspad door het Vechtdal, op naar het voetveer De Stokte bij Hessum. Kijk eens, wat een schitterende vergezichten. Hier maar even een bankje pakken. Oei het zitgedeelte is nog nat. Kijk een buizerd zweeft laag over en kijk toch eens wat mooi hé. Zo mooi om het gevarieerde landschap van bossen, weiden, essen en de rivier in alle stilte en met de opwarmende zon erbij in je op te nemen. Mooier kun je het niet schilderen.
Maar oh, dan is het gedaan met de rust. Daarginder parkeert een Nissan 4×4 terreinwagen in het verlengde van mijn uitzicht op de veldweg dat uitkomt bij een hek met een treurwilg en daarachter koeien en een korfmaaier in de verte en daarachter stroomt, nog voor de bosrand, de Overijsselse Vecht.
Terwijl de korfmaaier de aandacht van de crèmekleurige Charolais koeien trekt komt mevrouw uit de auto, ook de hond eruit en eh, oei, hij wordt niet aangelijnd. Het is een snelle actieve hond en mevrouw is dat duidelijk minder. Daar gaan ze, de hond met z’n speurneus aan de grond en samen gaan ze net voor het hek rechtsaf door ruig natuurgebied, op naar de Vechtoever. En daar komt een haas in de benen. De hond, er zit duidelijk jacht in, gaat er in de hoogste versnelling achteraan. De bazin kan roepen en fluiten wat ze wil maar de hond geeft totaal geen sjoege.
Onderwijl heb ik mijn camera op scherp en begin het gevarieerde landschap voor me opzichtig te fotograferen. De bazin voelt hierdoor duidelijk nattigheid door mijn handelen. En ja, de inmiddels teruggekeerde hond krijgt natuurlijk op zijn falie in plaats van andersom. Tja, de hond kan het niet helpen.
Maar oh wee, alweer gaat ie achter een haas aan om na enkele minuten weer terug te komen. En daar gaan ze dan, de hond en bazin, linea recta, terug naar de auto. Einde van een wel erg korte wandeling, weliswaar geen bekeuring van een paar honderd euro, maar toch wel genezen hoop ik. Zo hondsbrutaal, ik zou het lef niet hebben…