Je bent voor of je bent tegen en via sociale media rammen we elkaar (verbaal) de kop maar dicht. Ons land heeft grote problemen en die volgen elkaar al zo’n dertig, veertig jaar lang alleen maar op. De tegenstellingen zijn stuitend, maar de oplossingen zo simpel. Fosfaat, nitraat, stikstof. Het gaat om de uitstoot daarvan. Maar het is maar bijzaak. De normen die we hanteren zijn ons probleem. In plaats van ons daarop te concentreren graven we ons steeds verder in. “Er moeten een miljoen huizen worden gebouwd”, roept de ene groep en daarvoor moet de helft van de koeien eruit en de ander: “Je moet die vluchtelingen buiten de deur houden, eigen volk eerst.” Dat je heel simpel met een belastingmaatregel een paar honderdduizend huizen vrij kan spelen bedenkt niemand.
“We trappen de boeren buiten”, lijkt de ene groep als oplossing voor alles te hebben. “Grotere vervuilers zijn er niet.” Kort door de bocht zo samen gevat door de andere groep: “Maar onze voedselzekerheid dan? Of onze voedselveiligheid? Betere boeren dan in Nederland zijn er niet.” Gevolgd door: “Ben jij bedonderd? Zo doen we dat niet!” Ik wil kleur bekennen; ik hoor wat meer bij deze laatste groep. Maar er samen over praten, doen we niet. Tegen elkaar blaten wel. Het enige wat ze allemaal gezamenlijk als oplossing hebben? Het eten moet duurder worden, de boer een beter verdienmodel krijgen. Maar ook daarover verschillen de meningen. Sowieso bij mij…
Het elkaar af willen fakkelen lijkt de norm. In alles tegenwoordig. De informateur die het moet ontgelden afgelopen week. Hij zou te veel alcohol hebben gehad. Het moedwillig beschadigen van een neutrale bemiddelaar voor eigen gewin… Ik zou mij er trouwens van hem ook nog alles bij voor kunnen stellen. Ik zou zeker tien potten bier nodig hebben om mijn verstand zover stil te krijgen zodat ik die ‘kippen zonder kop’ op hun niveau kon benaderen en ze in het hok kon drijven.
Het duurdere voedsel wat hen bindt. Wie kan dat betalen? Alleen de VVD- en de D66-stemmers die het zich ook kunnen veroorloven om tig keer in het jaar met het vliegtuig op vakantie te gaan en oeverloos over milieuzorgen te akkeren. Maar wie wil of kan dat in de praktijk betalen? Nog geen 3 procent van de Nederlanders (aandeel bio in de markt). Wie kan het niet betalen? Eénouderminimagezinnen die vanuit hun flatje of huurwoninkje met alle toeslagen de touwtjes redelijk aan elkaar kunnen knopen. Er een LAT-relatie op na houden met een ander in dezelfde situatie, ieder vanuit hun eigen huis. Als ze bij elkaar kruipen, zakken ze af naar het niveau van de hardwerkende fabrieksarbeider en zijn vrouw die net boven de norm zitten en geen recht op toeslagen hebben. Dus op armoe, bewerkt, minder gezond en geen duur eten. Verander je dat (bijvoorbeeld met een belastingmaatregel), dan heb je (voorlopig) huizen bij de vleet en hebben ze geld voor duurder eten.
Waar leg je de norm?
Stikstof, fosfaat, nitraat en noem maar op. Ook daar de vraag: wat is de norm? Europa ontwikkelde rond 1990 natuurrichtlijnen, Nederlandse bollebozen werkten aan de EHS (Ecologische Hoofd Structuur) inclusief een vogelrichtlijn. Dat moest de Europese norm worden en zou er in ’91 tijdens het Nederlandse voorzitterschap even door gerost worden. Een politiek prestigeproject, maar Europa was wijzer en in ’92 kwam er onder voorzitterschap van de Portugezen de habitatrichtlijn. Niet nadat Nederland bedongen had dat elk land er in elk geval een eigen plasje over mocht doen. Stel je de afgang van onze wereldberoemde en befaamde bollebozen anders eens voor…
Wierdenseveld
Dat bewuste plasje speelt ons vandaag nog parten. Bijvoorbeeld in door Stichting AgriFacts opgevraagde documenten omtrent Natura 2000 bij het Wierdenseveld, deze week openbaar gemaakt. Voor het behoud van 108 m2 actief hoogveen in het Wierdense Veld, wordt 40 miljoen euro uitgetrokken. Maar Europa vindt daar wat van. Bijvoorbeeld: “The interpretation of Article 6(2) as proposed bij the NL cannot be agreed.” Dat is toch echt heel wat anders dan delen van het Haagse pluche ons al heel lang willen laten geloven. Kort door de bocht is dit wat de elite nu stelt: “De helft van de koeien eruit. Varkens en kippen, ach die kunnen we ook wel missen. De boeren moeten maar oprotten, ons voedsel vliegen we in van ergens elders uit de wereld, kerosine belasten we niet. Lelystad Airport moet open, als wij maar op vakantie kunnen en ons gezicht niet verliezen.”
Dat dat ingevlogen voedsel er straks alleen voor de dikke portemonnees is, dat de armere mensen bewerkt voedsel, vaak fastfood wat de kas van de multinationals en dus de portemonnee van het grote geld spekt, eten omdat het ingevlogen voedsel voor hen amper te betalen is, laat ik nu voor wat het is. Dat Amerika’s volksziekte nr. één, obesitas, hier ook bezig is volksziekte nummer één te worden ook. Dat zorg voor iedere Nederlander daardoor straks onbetaalbaar wordt ook.
Vier wijntjes
Ik hoop dat Remkes ze allemaal verplicht vier wijntjes laat drinken aan de formatietafel. Het lijkt erop dat hij op het moment de enige is die nog iets van het leven begrepen heeft. ‘Niet alles kan”, schreef hij in z’n rapport. Een natie naar de bliksem helpen om gezichtsverlies te voorkomen bijvoorbeeld is zoiets.
Gerlant@regiobode.nl