Enkele weken geleden kreeg ik een appje; Jan van der Hulst is overleden. Ik geef eerlijk toe, het duurde een paar seconden voordat het kwartje viel; het ging om Lange Jan zoals ik hem kende. Jan was best lang, maar ook niet overdreven lang. Ik denk dat als je Jan heet je snel een toevoeging nodig hebt (en krijgt) ter onderscheid van al die andere Jannen.
Lange Jan werd 66 jaar en was net met pensioen na jarenlang als loonwerker en bij Veenhuis in Raalte (tegenwoordig Rijssen) gewerkt te hebben. Je kunt hem, meer dan 40 jaar actief bij CV de Stöppelkaters, het best omschrijven als een supervrijwilliger. En vooral ook wereldberoemd in het wereldje van de grote en kleine Raalter evenementen.
Achter de schermen dan wel te verstaan. Oftewel backstage zoals dat in goed Sallands heet. Vrijwilligers zoals Lange Jan treden namelijk zelden op de voorgrond of staan in de krantenkolommen. Dat laatste is voorbehouden aan voorzitters, andere bestuursleden, burgemeester en snelle PR-jongens en meisjes.
Lange Jan en ik ontmoetten elkaar in vele jaren tientallen keren bij de opbouw en afbraak van de vele Raalter evenementen. Daarvoor nam hij graag vrije dagen op. Door corona hield hij zoveel vrije dagen over dat hij eerder met pensioen kon. Het waren altijd leuke, maar ook korte gesprekjes. Lange Jan reed het liefst met zijn Manitou op het festivalterrein rond, altijd op weg van A naar B, geladen met balken, hekken, kabels en andere noodzakelijke materialen.
Ik, gezegend met geen enkel techniekgevoel, snapte nooit hoe hij dat precies deed en voor elkaar kreeg. Andersom snapte Lange Jan niet hoe ik een uurtje op het terrein kon rondlopen en daarna de volgende dag in de krant of op een site een lang verhaal schreef. Zulke tegenstellingen terwijl je met hetzelfde doel bezig bent leveren veel gespreksstof op.
Lange Jan, net als veel andere vrijwilligers en soms zelfs bestuursleden, had ook weinig interesse in bijvoorbeeld de optredende artiesten en bands. Jan, morgen komt Status Quo, Guus Meeuwis of De Dijk, zei ik dan enthousiast. Waarna Lange Jan meestal de schouders ophaalde. Hij zorgde ervoor dat ze konden optreden, maar ging daar zeker niet naar luisteren zeg maar. Liever zat hij bij de crew, ook al zo’n mooi Sallands woord, met een biertje en een shagje. En altijd klaar om ergens op het terrein een groter of kleiner technisch probleem op te gaan lossen. Meestal mopperend op de gebruikers die het allemaal niet snapten.
Ronald Nijboer is de geplaagde voorzitter van de Raalter carnavalsvereniging. Hij moest nog niet zo lang geleden ook al afscheid nemen van Tjebbe Dijkstra, een andere gewaardeerde en geliefde oudgediende. Hij verzamelde onder de leden wat markante en typerende uitspraken van Lange Jan. ‘Ie bint toch wè goed wies of nie’, ‘Weej wat ze kunt? Det bedoel ik’ en ‘Det maak ik temee wè êm kloar; kump goed’.
Mooi en heel herkenbaar maar ik vond een uitspraak van een bekende Raalter organisator, wel heel vaak in de krantenkolommen te vinden, nog het allermooiste; “Zonder vrijwilligers zoals Lange Jan zou geen enkele feest of festival in Salland van de grond komen.” Daarom is wat extra aandacht voor het overlijden van een vrijwilliger zoals Lange Jan meer dan verdiend.