Je houdt een stuk tekst steeds verder van je ogen af, herstelt minder snel na een avondje doorzakken en je krijgt steeds meer kleine, onverklaarbare kwaaltjes. Vooralsnog waren dat de voornaamste tekenen van het ouder worden. Je lichaam gaat achteruit. Heel logisch allemaal. Maar dat was vroeger.
Inmiddels zijn er heel andere tekenen dat je ouder wordt. Neem de nieuwsberichten van afgelopen week. In El Salvador is de bitcoin als geldig betaalmiddel ingevoerd. Een twaalfjarig jongetje is schatrijk geworden door digitale plaatjes van walvissen te verkopen. En de veiling van de allereerste emoticons is begonnen. Deze 🙂 en deze 🙁 dus. Ze gaan miljoenen opleveren.
Als dit voor jou allemaal heel logisch is, ben je nog jong. Zelf val ik in een andere categorie. Natuurlijk weet ik heus wel wat bitcoins zijn, maar dat je er in El Salvador nu je BigMac mee kunt afrekenen gaat voor mij allemaal een beetje te snel. En voor het Chinese restaurant bij mij om de hoek waarschijnlijk ook. Daar kan ik pas sinds twee weken met een pinpas betalen. Vinden ze al heel vooruitstrevend.
Dan die walvissen. Heel eenvoudige pixeltekeningetjes. Opgebouwd uit allemaal blokjes en dan in verschillende kleuren. Sommige walvissen hebben een pijp in hun mond en andere een hoedje op. Als je er eentje koopt heb je dus een digitaal stukje ‘kunst’ in je bezit. Het zijn NTF’s en dat staat dan weer voor non-fungible token. Maar makkelijker om te onthouden is Niet Te Filmen. Want, wat een gekkigheid allemaal.
Ook het allereerste Twitterbericht is onlangs geveild. De tweet ‘just setting up my twttr’ van Jack Dorsey bracht 2,5 miljoen euro op. En zo lijken alle digitale items ineens goud waard te zijn. Ik ga snel eens op zoek naar mijn allereerste mailtje, mijn eerste Facebookbericht en mijn plaatjes die ik vroeger in Paint heb gemaakt. Wie maakt me los?