Het is eindelijk zo ver, na anderhalf jaar voor het allereerst op vakantie met ons gezin van vier! Door corona waren we nog niet eens met zijn drieën op vakantie geweest, dus ik kon niet wachten om er dit jaar eindelijk op uit te trekken. Nadat ik op Vaderdag lichtelijk geïrriteerd tegen mijn schoonouders vertelde dat de Nederlandse prijzen voor één weekje in een chalet gelijk stonden aan drie weken vakantie in Azië hebben mijn schoonouders hun caravan aangeboden.
Het probleem leek opgelost, maar vind in het hoogseizoen maar eens een camping in Nederland. Na vier teleurstellende berichten met ‘We zitten van juli tot eind augustus helemaal vol’ kwam Boerderijcamping de Kuupershoek met het langverwachte antwoord. Het werd dus één weekje kamperen in Den Ham. Het inpakken van de spullen ging mij nog aardig goed af. Nou ja, ’s avonds dan, toen iedereen op bed lag. De hele middag ervoor heb ik apathisch voor mij uit staan kijken en was ik volledig het overzicht kwijtgeraakt in de wirwar van spullen die mee zouden moeten. De verwachte weersomstandigheden waren afwisselend bewolkt, regen, onweer en zon. Dat maakte dan ook dat de gehele garderobe van elk gezinslid ingepakt moest worden. Met een schappelijk uurtje vertraging vertrokken we richting Den Ham, waar wij een klein half uur later op de camping arriveerden. Heerlijk, wat een rust en wát een kindvriendelijke camping. Echt een aanrader voor gezinnen met jonge kinderen. En nee, in dit nieuwe leven als blogger hebben we de vakantie gewoon betaald en kregen we niets gesponsord.
We komen aan op het veldje en alle faciliteiten zaten binnen handbereik. Het toiletgebouw op een steenworp afstand, een zandbak voor de deur, speeltoestellen voor Wout en heel veel skelters en fietsjes overal verspreid. ’s Avonds haalde de boer alle kinderen op en werden de dieren gevoerd op de boerderij met de echte Kuupershoek merchandise: de gele Kuupershoek pet. De brokjes werden in de petjes van de kinderen gedeponeerd waarna de schapen, kippen en paardjes het voer er gretig uit aten.
Stoeltje uitgeklapt, beentjes omhoog en ontspannen maar. Ik heb zowaar een tijdschrift in één middag uitgelezen. Ik had gedacht dat ik meer stress zou ervaren en dat ik continu in de weer zou zijn met Wout van een te hoge glijbaan halen of uit de tent van de buren. Het viel mij alleszins mee. Naar binnen lopen bij de buren deed hij inderdaad, maar de buren stuurden hem gewoon weer terug naar zijn eigen tent. Daarbij keken tachtig paar ogen vanuit hun eigen voortent mee naar de gevaren die in de speeltuin op de loer lagen. Viel Wout per ongeluk voor een andere tent stond er in no time een andere ouder mijn kind van de grond te rapen. Sporadisch duwde een ander kind Wout aan in de zweefschommel, waar hij veel tijd in doorbracht om te wachten of iemand hem wilde aandrukken. Kijk, wij ouders wachten voor het aandrukken niet alleen op omstanders hoor, wij deden het zelf ook geregeld, maar het is ook een keer mooi geweest he. Maar leg dat een kind van anderhalf maar eens uit.
Het is de hele week harstikke mooi weer en elke ochtend worden er op de fiets ovenverse broodjes van de bakker gehaald. Daarna wordt er gefietst, gespeeld of gerelaxt. Maar goed, laten we niet alles op een roze wolk zetten. Zo had ik na enkele dagen alles meegenomen naar de douche, behalve mijn handdoek, die was ik vergeten. Daar kwam ik pas achter toen ik mij wilde afdrogen. Dan sta ik dus uit nood met twee borstkompressen het ergste water van mijn lijf te drogen om vervolgens alleen in ondergoed (want ja, anders alles nat) over de camping terug naar de tent te strompelen. En na twee dagen stond ik toch écht al een wasje te draaien tegen mijn voornemens in omdat Youp werkelijk een sport maakte van het onder spugen van net aangetrokken kledij. Die zure lucht is een regelrecht 5-sterren diner voor vliegen, en dát wil je echt niet in z’n kleine voortent. Degenen die mij goed kennen weten goed dat ik een soort haat-liefde verhouding heb met vliegen. Of die keer toen Tom en Wout al 10 km onderweg waren op de fiets – zonder luiertas. Wout besloot tot halverwege zijn rug een poepluier te produceren. Dat werd stinken, maar vooral krijsen de 10 km terug. Helemaal toen hij bij terugkomst zijn kleren niet wilde uitdoen. Je had ons moeten zien: Voor de tent Wout zijn kleren uit getrokken, Tom rennend met gestrekte armen over de camping richting de douche met Wout in zijn handen, naakt en met een gigantische productie poep op zijn rug. Nou dan heb je handen vol hoor. Handen vol met poep, spuug en heel veel liefde..
Groetjes Laura