Wandelen vond ik vroeger altijd stom. Het was voor oude mensen, voor mensen die niets te doen hebben en voor hondenbezitters. Maar hoe anders kan het gaan. Ik ben nog niet (zo) oud, heb het hartstikke druk én ik heb geen hond. En toch wandel ik me suf. Daarom een column over de wandeletiquette. Want, hoe heurt het eigenlijk?
Regel 1: loop links
Als je rechts loopt, bestaat het gevaar dat je van achter van de sokken wordt gereden. Zeker als je in onopvallende kleding gaat wandelen. Veel fietsers moeten trouwens wennen aan zo’n linksloper. Boze blikken en ‘hey joh, ga eens naar rechts’ zie en hoor ik nog regelmatig voorbij komen. Mijn tip: niets van aantrekken, stug links blijven lopen.
Regel 2: groet andere lopers
Wandelaars zijn net motorrijders. We groeten elkaar. En tijdens het passeren wisselen we vaak een blik uit die zegt: lekker hè, dat wandelen. Dat moet je natuurlijk niet hardop zeggen, dat moet je denken. Alleen als je voorbijganger niet teruggroet, mag je praten. Ikzelf zeg dan altijd extra luid: ‘oké, dan niet hallo.’ Heerlijk is dat.
Regel 3: kijk niet zo naar binnen
En dit geldt vooral als je door een woonwijk loopt. Tuurlijk, ik deed het zelf ook. Vooral bij mooie huizen. Tijdens het voorbijgaan even naar binnen turen. Totdat ik andere wandelaars ook steeds bij ons naar binnen zag kijken en erachter kwam hoe gek dat er eigenlijk uitziet. Gewoon niet doen dus.
En zo zijn er natuurlijk nog veel meer regels. Niet andermans dieren voeren met jouw oude broodkapjes, bijvoorbeeld. Maar ik mocht van de krant niet de hele krant volschrijven, dus heb me even beperkt tot een top 3. Wil jij nog iets toevoegen aan de wandeletiquette? Stuur me een mailtje, dan maken we samen wandelen nog leuker. (Jeetje, ik word echt oud.)