Ik weet niet hoe het bij u in het dorp is, maar bij ons is er geen Primark. En als ik de berichten van afgelopen tijd lees, moet dat nogal een gemis zijn. Winkelafspraken van Primark werden namelijk massaal verhandeld. Op Marktplaats, op Facebook, overal. En de biedingen liepen zelfs op tot 50 euro. Het was een gekkenhuis.
50 euro voor 50 minuten shoppen in een winkel met goedkope kleding. En het is alleen de afspraak hè. Je krijgt er geen cadeautje bij. 50 euro voor een toegangskaartje voor Primark. Dat is duurder dan de Efteling. Alleen is er geen achtbaan, geen speeltuin en geen Holle Bolle Gijs. Tenminste, niet dat ik weet. Volgens mij ligt er vooral flinterdunne flodderkleding die supersnel versleten is.
De grote vraag is natuurlijk: waarom? Waarom zou je geld betalen voor een winkelafspraak? Is de nood voor nieuwe kleren zo hoog? Wil je zo graag twee T-shirtjes voor een tientje kopen dat je er 50 euro voor over hebt? Ruikt het lekker bij Primark tussen de kledingrekken? Hebben de paskamers een lachspiegel? Staan Doutzen Kroes en Justin Bieber achter de kassa?
Het antwoord is uiteraard: nee. Het is de schaarste die de winkelafspraak interessant maakt. Als er bijna niet aan te komen is, willen we het hebben. En daarom neem ik mijn petje af voor de mensen die de winkelafspraken opkopen en verhandelen. Op social media werden ze voor rotte vis uitgemaakt, maar ik noem het creatief ondernemerschap.
Helaas maakten Mark en Hugo vorige week dinsdag bekend dat winkelen zonder afspraak deze week weer mogelijk is. Net nu ik alle afspraken bij onze plaatselijke Wibra gereserveerd had. Daar gaat mijn handeltje.