Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. Ditmaal zijn verslag van een wandeling vanaf de Mandjeswaardbrug tot aan de grens met Flevoland.
Het is zo’n twintig jaar geleden dat ik hier in deze contreien ben geweest. Deze boer op Erf 1 vertelt dat zijn gangbare boerderij een zuiverboerderij is geworden met alles erop en eraan. Koeien, pinken en kalfjes. Konijntjes op het gazon en rondscharrelende kippen met een trotse haan en ook is er aandacht voor weidevogels. Een boerderijwinkel en camperplaatsen hebben de omschakeling naar biologisch boeren tot een succes gemaakt. Ik groet de boer en slalom tussen de makke koeien door om mijn pad te vervolgen. “Ze worden hier niet opgefokt maar opgevoed”, zo roept hij me lachend na. Het zijn inderdaad erg makke koeien.
De polder Mandjeswaard is een eldorado voor de weidevogels. De boerderijen liggen in een door de overheid aangewezen gebied waar weidevogels de ruimte krijgen: een natuurlijke leefomgeving voor onder meer de kievit, grutto, wulp, tureluur, veldleeuwerik, scholekster, de graspieper en de gele kwikstaart. Zij profiteren van de biologische landbouw omdat er veel meer vlinders, kevers, insecten en regenwormen zijn.
Kijk, hier ga ik over de zomerdijk naar de vogelkijkhut aan de voet van het Zwarte Meer. Misschien spot ik hier wel een zeearend of een roerdomp of het mooie blauwborstje. Dat zou mooi zijn. Oh wacht, ik sta oog in oog met drie geschrokken grauwe ganzen aan de andere kant van het dijkje. Ja, dat is schrikken hè. In de gauwigheid gaan ze op de wieken, zwenken nog even bij en vliegen zo in de lens van m’n camera om vervolgens verderop voor het ruime sop van het Zwarte Meer te kiezen. En dat is dan net over de grens in de provincie Flevoland en voor mij is dat gewoon veel te ver van huis…