RAALTE – Het college van B&W van Raalte wil er een harde voorwaarde van maken: 50 procent van de energieproductie van zonneparken moet in eigendom komen van de lokale omgeving. Raadslid Arie van der Wilt (PvdA), zelf jurist, waarschuwt echter: de kans is groot dat dit voor een rechter geen stand houdt en daarmee loopt Raalte het risico op schadeclaims.
In de huidige richtlijnen staat een ambitie dat minimaal 50 procent van de energieopbrengst naar de lokale omgeving moet gaan. Uit een recentelijke evaluatie van het Raalter beleid door onderzoeksbureau ROM3D kwamen echter de nodige aanbevelingen voort. Het Raalter college wil de meeste daarvan overnemen. Om een paar voorbeelden te noemen: ontwikkelaars mogen in het vervolg pas de dialoog met de omgeving starten als het participatie- en communicatieplan is getoetst door de gemeente en de locatie is gescand op geschiktheid; de gemeente wil aanwezig zijn bij overleggen tussen initiatiefnemers en omwonenden en de periode dat zonneparken ergens komen te liggen, moet beter uitgewerkt worden.
Maar de manier waarop de gemeente nu het uitgangspunt dat een deel van de productie in handen van de lokale omgeving komt, wil uitwerken is problematisch, zo stelt Van der Wilt. Dat de intentie er is om dat te doen, prima, graag zelfs, maar een keiharde voorwaarde, dat is gevaarlijk, zo vindt hij. “Het hele beleid rondom zonneparken is lastig. Als je er eentje in de buurt krijgt, is dat vaak niet leuk, dat snap ik ook. De omgeving verandert dan ingrijpend. Maar als je een harde eis stelt dat minimaal 50 procent van de opbrengst in lokale handen komt, dan moet je dat wel waar kunnen maken. Juridisch gezien, houdt zo’n eis, volgens mij geen stand. De vraag of een ruimtelijke ontwikkeling mogelijk is, moet aan de hand van objectieve criteria bekeken worden. Daarbij is het niet van belang wie de eigenaar is: als de één iets mag, dan mag een ander dat ook. Ook het adviesbureau ROM3D geeft aan dat het onzeker is of zo’n bepaling voor de rechter standhoudt. Op het moment dat je een grote partij op die eis gaat weigeren, loop je risico’s op een claim. Als een gemeente ten onrechte een besluit neemt waar een ander schade van leidt, dan ontstaat een plicht tot schadevergoeding. Zoiets hebben we als gemeente jaren geleden ook al gehad. Ik herinner me nog de rioleringszaak.”