Ik hoop dat ik in 2021 weer lekker met mijn vrouw uit eten mag. Dat ik een restaurant kan opbellen om te reserveren voor vanavond zeven uur. En dat we dan naar binnen mogen zonder mondkapje en dat het heel druk en gezellig is. Ik hoop ook dat ik een winkel in kan lopen zonder dat iemand zegt: ‘meneer, u moet wel een mandje pakken’.
Ik hoop dat ik in 2021 mijn ouders lekker kan knuffelen. Of weer schouder aan schouder met vrienden in de kroeg staan en proosten op het goede leven met een flesje Corona. Ik krijg zelfs zin om naar een kringverjaardag te gaan met essentiële kaas en worst. En dat er dan heel veel mensen zijn. Dan geef ik iedereen een hand en misschien wel drie zoenen. Gewoon omdat het kan.
Ik hoop dat in 2021 de Action weer opengaat. En dan niet om de supermarkten te ontlasten, maar gewoon om zoveel mogelijk meuk te verkopen. Het lijkt me heerlijk om weer niet-essentiële spulletjes te kopen. Vreselijk lelijke stenen vogeltjes bijvoorbeeld. Of led-lampen voor in de tuin die het net niet goed genoeg doen. En tussendoor af en toe flink hoesten in het gangpad zonder dat iemand gek kijkt.
Ik hoop dat alle kinderen in 2021 weer onderwijs krijgen zoals het bedoeld is. Gewoon lekker op school met een docent voor de klas. En dat ze na afloop in groepjes kunnen samenklonten. Om te spelen, te keten, te chillen of om essentiële chips en essentiële blikjes energiedrank in de supermarkt te scoren.
Ik hoop dat in 2021 niemand mij vooraf vraagt of ik klachten heb. En dat wattenstaafjes weer gewoon voor oren zijn en niet voor neus en keel. Ik hoop ook dat ik mijn collega’s weer in het echt kan zien en dat een personeelsuitje geen online pubquiz is. Ik hoop dat iedereen in 2021 negatief is. Of ben ik nou te positief?