Jeetje, wat was ik lekker bezig zeg. Ik liep iedere twee dagen een rondje hard. En altijd aan het begin van de werkdag. Regen of wind boeide me niet en kou was voor mietjes. Als ik gisteren niet hardgelopen had, was vandaag mijn dag. En het lukte. Het ging goed. 1, 2, 3, 4, 5 kilometer. Ik werd zo fit als een hoentje.
Het vervelendste van dit alles is alleen dat de eerste alinea in de verleden tijd is geschreven. Ergens is er een kink in de kabel gekomen en moest ik mijn mooie reeks onderbreken. Volgens mij om een lastige Teams-vergadering goed voor te bereiden. Ik weet nog goed dat ik dacht: geen probleem Rick Evers, vanavond pak je het hardlopen zo weer op. Of morgen. Een ochtendje overslaan moet kunnen.
Ik heb daarna nooit meer hardgelopen. Eerst twintig keer achter elkaar en toen niets meer. Nul kilometer. Ik snapte er niets van. Ik zag mezelf altijd als een zeer gedisciplineerd man, maar blijkbaar bestaat die man helemaal niet. Gelukkig heb ik een vriend met een luisterend oor: Google. Hij legde me haarfijn uit hoe ik mijn wilskracht kan vergroten.
Loop niet te hard van stapel. Dat was tip één. Ik moest van Google realistische doelen stellen. ‘Houd jezelf niet voor de gek en kies een doel dat je ook daadwerkelijk kunt halen’. Misschien heeft hij gelijk en is om de dag hardlopen nog iets te ambitieus. Tip twee was: ‘vergelijk jezelf niet met andere mensen’. Oh. Ik krijg altijd een schuldgevoel als ik andere mensen zie hardlopen, maar dat hoeft dus niet.
Tip drie was: ‘vraag je af hoe graag je je doel wilt behalen’. De waarom-vraag dus. Daar heb ik even over nagedacht. Waarom wil ik eigenlijk die rondjes hardlopen? Ik heb niet het doel om Edwin Ophof te verslaan, ik train niet voor de marathon van New York en ik hoef geen afgetraind lichaam. Kortom, ik wil het gewoon niet graag genoeg. Opgelost. Zo, dat voelt een stuk beter.
Meer lezen van Rick? Hij schreef met Willem Verdaasdonk het boek ‘Schrijf eens even normaal, joh!’. Het ideale cadeau voor de feestdagen, inclusief glimlachgarantie en nu overal te koop.
Het is ook heerlijk om juist niet te gaan Rick. Sommigen noemen het flauw, slap, kinderachtig. Wel, ik noem het spijbelen en dat voelt heerlijk.
Zo is het Henk, heerlijk!