‘Huft u een bumfpskaat? Smaat u kmpfdzeeuws?’ Het is dat ik weet dat ze vraagt om mijn bonuskaart en of ik koopzegels spaar. Dat doen ze namelijk altijd. Kassières vragen nooit of je het huis al in de verf hebt staan en of de container al aan de weg staat. Doen ze gewoon niet. Het zijn altijd de bonuskaart en de koopzegels.
Het is wel lastig te verstaan, zo achter het plexiglas en met mondkapje. Maar het is ook respect naar de klanten toe. Supermarktmedewerkers met mondkapjes stralen uit: ‘wij nemen uw gezondheid serieus’. Heel anders dan mensen die boodschappen halen zonder kapje. En ja, we hebben alle excuses nu wel gehoord.
‘Het zit niet lekker.’ ‘Mijn bril beslaat ervan.’ ‘Jaap van Dissel zegt dat het onzin is.’ ‘Ik hoef alleen maar een zak appels en ben zo weer weg.’ ‘Die van mij ligt nog in de auto.’ ‘Ik vind het niet mooi omdat die elastiekjes zo strak om mijn oren zitten waardoor mijn oren wijd uit gaan staan.’ ‘Ik geloof er niet in.’ ‘Ze zijn zo duur.’ ‘Het is toch niet verplicht.’
Natuurlijk zijn die mondkapjes niet het ei van Columbus. Ik geloof er zelf ook niet zo in, eerlijk gezegd. Maar als ik boodschappen haal, doe ik er wel eentje om/op/voor (doorhalen wat niet van toepassing is). Want als ik dat niet doe, dan zeg ik eigenlijk: ‘Dikke middelvinger, ik kom even snel voor drie halfjes bruin en een pak melk en ik heb schijt aan alle klanten en medewerkers!’
Ik schrijf deze column op maandagochtend. Een dag voor de persconferentie. Misschien gaan we in lockdown, misschien krijgen we een avondklok, misschien komt er een mondkapjesplicht. Maar wat Mark en Hugo ook zeggen, toon gewoon een beetje een respect. Zet even zo’n stom kapje op als je naar de Appie gaat. Ook als je er zelf niet in gelooft.