In Groenlo waar ik opgroeide, had ik op een gegeven moment één Surinaamse en één Zuid-Afrikaanse jongen in de groep van 38 leerlingen. De Zuid-Afrikaanse jongen was wit en de Surinaamse jongen donker. Het was voor de meeste kinderen in onze klas ‘gewoon’ om met de witte jongen te spelen, de donkere jongen was wat verlegen, rustig. Hij werd niet gepest. Hij was voor ons, de witte klasgenoten, ‘anders’ en wij wisten nog niet hoe we met hem konden omgaan.
Via de middelbare school kwam ik in Utrecht op kamers en werkte ik samen met donkere en gele Antilliaanse en Afrikaanse studenten. We organiseerden feesten waarin we elkaar inspireerden met de muziek en de dansen uit de verschillende landen. Ook drinken, drank en voedsel uit andere landen leerden we eten. De andere wereld leerde ik meer kennen en werd ook meer ‘gewoon’. Tijdens verblijven op andere plekken met donkere of getinte mensen in de wereld, voelde ik mij als witte mens ‘de andere’, de buitenlander.
Onze zoon is in Raalte, via ons en via sportvereniging opgegroeid met jongeren die anders van kleur zijn. Hij komt soms bij mensen in Salland thuis, terwijl hij zich dan even de buitenlander voelt. Als ze bij elkaar zijn inspireren ze elkaar. Ze zijn vrienden. Ieder van hen is anders. Ze durven zichzelf te zijn bij elkaar en zichzelf te laten zien.
Zo was van het weekend bij ons thuis de afsluitende barbecue van een bijzonder voetbalseizoen. Ik zag hoe Sallandse jongeren van heel veel verschillende komaf bij elkaar waren. Een aantal nog niet gebruinde, dus erg witte voetballers uit Wijhe, witte jongens uit Heino, verschillende witte jongens uit Raalte, een paar donkere jongens uit Somalië, een donkere uit Eritrea, licht getinte Iranezen, een witte Pool, een donkere Irakees, een donkere Colombiaanse Sallander, een witte Duitser, verschillende Turkse jongens met verschillende gekleurde tinten, grote/lange jongens, korte jongens, dikke en dunne jongens, jonge mannen met lange haren, korte haren. Ieder van hen is belangrijk en wil graag voetballen in dit vriendenteam omdat ze elkaar -als dat kan- inspireren. Samen rappen ze, samen maken ze de Halal hamburgers voor op de barbecue, samen voetballen ze en maken ze grappen.
Terwijl er witte Raaltenaren zijn die als er een donkere Sallander het terras oploopt, nog even schreeuwen: ‘ga toch terug naar je eigen land’ en donkere Sallanders vaker dan gemiddeld bij Boa’s en politie hun identiteitspapieren moeten laten zien, beseffen de meeste Sallanders dat we elkaar verrijken. All lives matter.
Reageer gerust; info@carolienjonkman.nl
Wat een politiek correcte termen: witte mensen, donkere mensen, licht getint, gekleurde tinten. Hoe noem je de kleur van een Chinees? Of voetballen die niet in Raalte of Heino?
Of een blanke man die 3 weken in de Spaanse zon heeft gezeten? Bruin of rood?
Jemig wat een specifieke zeur verhaal zeg, het is 2020. Wauw wat goed zeg dat jouw zoon zich mengt met lokale allochtonen ! Wat knap, zomaar ineens, want jij komt helemaal uit groenlooo en nu in Raalte zijn er zowaar mensen van een andere kleur dan die blanken waar de Achterhoek vol van zit. Zo wat spannend allemaal zeg en je laat ze die allochtonen uit het voetbalteam zomaar bbq-en in jouw achtertuin? Volgens mij verdien je een prijs, een lintje, niet?
Wat is nu de moraal dan, even snel ingaan op een zelf bedachte leus die een Sallander zomaar kan roepen op een corona-vrij terrasje wanneer er een niet-blanke aanschuift? Je bent aan het polariseren, je verzint en stookt. Bah, kom eens met een leuk verhaal waar iedereen wat aan heeft ipv Salland belachelijk maken met je demoniserend verhaaltje.
Er is een goede vraag (vind ik) die je kan stellen om te bepalen of je polariserend bent.
‘Hoe zou je het vinden als het Nederlandse nationale voetbalelftal volledig uit gekleurd allochtonen (of kind van) zou bestaan?’
Persoonlijk schrok ik van mezelf, net als een Nederlandse schrijfster onlangs ook van zichzelf schrok toen ze haar huis verkocht en er een donkere dame verscheen.
Daar ging het niet om, haar column is polariserend. Wat is nu de moraal? Ze verzint zelf een verhaaltje over een Sallander die wat roept op een terrasje? Wtf was je er bij, waar slaat dat op? Verzinnen en polariseren.
Ik ben wel benieuwd waarom de Nederlandse schrijfster zo schrok?
Dat was volgens mij Saskia Noort.. Zij had haar huis verkocht en op een gegeven moment belde er een donkere vrouw aan -lang verhaal kort- Saskia dacht automatisch dat zij de huishoudster was. Daar schrok ze van, ‘racisme zit in iedereen’ dacht ze direct..