Ik heb twee giraffen besteld. Heerlijk trouwens dat meervoud. Giraffen. Dan weet je zeker dat je het goed schrijft. Als je er eentje moet beschrijven, weet je nooit of je giraf of giraffe moet typen. Dat was natuurlijk niet de reden waarom ik er twee bestelde, maar het komt nu wel goed uit.
Het zijn knuffels. Leek me leuk voor in de babykamer. We hebben daar nu een groot knuffelpaard staan, maar die is een beetje mislukt en lijkt meer op koe. Dat wil je niet. Straks zegt onze zoon tegen iedere koe in de wei ‘paard’. Of andersom. En dat is dan mijn schuld omdat ik te gierig was om twee mooie giraffen te kopen. Dus ik trok de portemonnee. Dik honderd euro voor twee giraffen. Een grote en een iets kleinere.
Inmiddels is het drie weken geleden dat ik de langnekken besteld heb, maar nog altijd geen pakketbezorger aan de deur. En net toen ik de webwinkel een mailtje wilde sturen, zag ik op mijn telefoon een toepasselijk nieuwsbericht: ‘je webwinkel-aankoop komt stiekem misschien gewoon van AliExpress’. Het zal toch niet. Ik kijken en daar stonden ze. Op AliExpress.com. Twee exact dezelfde knuffelgiraffen voor dertig euro.
Voor de zekerheid checkte in nog even de Nederlandse webwinkel waar ik de twee safarivriendjes besteld had. En nu pas viel me op dat er een Chinees kindje bij op de foto stond. Ik ben er ingestonken. Ik heb dik honderd euro betaald voor rotzooi uit China. Wat zullen ze gelachen hebben bij Jippp.nl. Daar heb ik ze gekocht. Jippp met drie p’s van pechgehad, prutskwaliteit en pakjeverlies.
En nu? Even afwachten totdat de giraffen eindelijk de lange reis uit China gemaakt hebben en dan stuur ik ze terug. Hoe leuk ze ook zijn. Sterker nog, ik pak ze niet eens uit. Principekwestie. Dan maar een koeienpaard in de kinderkamer.
Dat zal je leren de fysieke winkels te passeren!