De eerste keer dat we er langsfietsten, moesten we hard lachen. Een kermiskraampje op je eigen oprit. En dan denken dat mensen langskomen zeker. Het deed me een beetje denken aan die kleedjes die kinderen wel eens voor hun eigen huis leggen met daarop wat Duplo-blokken en een Barbie waar ze inmiddels te oud voor zijn.
Het huis stond al een tijdje te koop. Best gek in deze tijd eigenlijk, maar er zat een grote hal bij waar een autogarage in zat. En wat moet je met zo’n hal? Totdat naast de hal ineens een grote kermisattractie neergezet werd. De mega super spinnig spooner, of zoiets. Het was heel groot en heel kleurrijk. En er kwam nog een wagen. En nog een. En ook het huis werd ingericht.
Een week later stond een van de kermiswagens op de oprit. Er kwamen vlaggen bij en een sandwichbord half op de weg. Churros – klein, medium of groot – vanaf vier euro. Grinnikend fietsten we er langs. Churros verkopen op je eigen oprit, geen klant in de buurt, wie doet er nu zoiets? Maar mijn zoon zag het kraampje ook en werd dolenthousiast. We kochten een zakje.
Ik begon een praatje met de churrosverkoper en het bleek een creatieve ondernemer. Door corona waren kermissen voorlopig verboden, dus moesten ze andere inkomsten zien te vinden. Het churroskraampje op de oprit (met ook schepijs en vers fruit) was nog maar het begin. De autogarage naast het huis wordt nog omgebouwd tot popcorncity en de hele wijk kan rekenen op flyers met kortingsbonnen.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en is het iedere dag een drukte van jewelste bij onze sympathieke churrosverkoper. Het concept ‘churros op de oprit’ werkt als een malle en het is de beste man van harte gegund. Stiekem hopen wij dat de hal nog wordt omgebouwd tot volledige indoor kermis. Dan gaan we elke dag knuffels grijpen en touwtje trekken.