Er gaat iets rond over de wereld…. Je hoort er steeds meer over, een virus dat zich steeds verder verspreidt. Het begon in een stad, in een regio, in een land, een groot land in meerdere landen….. U snapt al waar ik het over heb: het coronavirus. Het houdt velen in de greep.
Wat een raar fenomeen is dat toch. Iets dat zo klein begint… En dat zulke enorme vormen kan aannemen. Veel mensen zijn bang, om besmet te raken uiteraard, wat is het nu precies en als je er mee besmet raakt wat gebeurt er dan met je. Wanneer komt het in Nederland of is het er al? Op het moment dat ik dit schrijf was er een eerste patiënt in België.
Talloze mensen zijn er mee in de weer om het zo goed mogelijk te bestrijden, allerlei voorzorgsmaatregelen worden getroffen, wereldwijd. En tóch sijpelt het maar door. Dit weekend lezen we over zout en licht…. “Gij zijt het zout der aarde, gij zijt het licht der wereld. Men steekt toch ook niet een lamp aan om ze onder de korenmaat te zetten, maar men plaatst ze op een standaard, zodat ze licht geeft voor allen die in huis zijn”. We lezen Mt. 5; 13-16.
Ik hoorde een reportage deze week van een Chinese vrouw, die allerlei opmerkingen hoorde en las op social media over haar landgenoten: als paria’s werden ze gemeden. De meest vreselijke dingen kregen ze naar hun hoofd. Dat maakt het voor mensen onnodig duister. Dat strooit onnodig zout in wonden die er voor velen helemaal niet zijn.
Als Jezus hier spreekt over zout en licht dat we voor elkaar kunnen zijn bedoelt hij juist dat we het beste in elkaar naar boven moeten halen om elkaar moed in te spreken, elkaar tot steun te zijn juist in kleine dingen, juist als het moeilijk is. Doe wat je kunt, en maak het vooral niet duister.
9Clazien Broekhoff