Ik ben me de pleuris geschrokken deze week. Twee dorpsgenoten van mij, die normaal gesproken gezellig samen een biertje drinken, slingeren elkaar nu op social media de meeste erge dingen naar de oren. De een is een CDA-gedeputeerde, de ander een boerenzoon. Ze hadden het over het stikstofprobleem.
De boerenzoon verwacht dat komende week het Mesdag Zuivelfonds met de peer review van de -via een WOB-verzoek afgedwongen- rekenmodellen van het RIVM komt. Rekenmodellen, waaraan geen veldmetingen aan ten grondslag liggen, waardoor de hele wetenschap en regelgeving ineens anders wordt. Veel boeren lijken dit te denken. In de praktijk is het gewoon een rapport waar er al zoveel van zijn. Het gaat op- of onder de stapel gelegd worden en zal alleen het gemiddelde op lange termijn bijschaven.
De gedeputeerde deed dit af als ‘rabiate onzin’. Daar zit mijn pijn. Het lijken wel Brabantse of Groningse taferelen. ‘Zo doen wij dat in Overijssel niet’, is alles wat ik maar kan denken. Daar heb ik zorgen over. Waarom gaan ze niet even samen een bakkie doen?
Ik heb deze column niet alleen bedacht. In Luttenberg bespreek ik zaterdagochtend mijn zorgen met Rudie Freriks. Wij zijn samen, met enkele andere, de initiatiefnemers van de Agractie op 21 maart in Zwolle. We verkopen onbewerkte producten tegen boerderijprijzen. Het is een actie met als doel om in gesprek te komen met consumenten. Op dit moment trek ik die kar.
Ik vertel hoe ik vastloop in welwillendheid en regelgeving. De wijkagent, haar baas en die chef vinden het allemaal een goed idee. De evenementen-afdeling in Zwolle ook, maar een regelgevinkje hier en een vergunninkje daar. Ik word er knettergestoord van. Ik probeer om het netjes en ordelijk te doen, maar ik ga er kapot van. Rudie helpt mij. “Gerlant, we gaan demonstreren. Ik maak gebruik van mijn demonstratierecht en laat mij niet in een hokje stoppen.”
Hij heeft gelijk. De aangemelde deelnemers kunnen deze week een uitnodiging voor een appgroep verwachten. Burgemeester Peter Snijders krijgt een appje met een aankondiging van onze demonstratie. Dan hebben we aan alle regeltjes voldaan.
Ik deel mijn zorgen met Rudie. Het is stikstof vòòr en stikstof na. Ze hebben het over kringlooplandbouw en betere prijzen. De minister ook, maar de Tweede Kamer stemt dinsdag over CETA, het handelsakkoord met Canada. Iets wat grote impact gaat hebben.
Het CDA gaat voor het handelsverdrag stemmen, hebben ze gezegd. Unaniem. Dus dat is inclusief Maurits von Martels, de boer uit Vilsteren die wij Sallanders drie jaar geleden massaal met voorkeursstemmen aan een Kamerzetel hebben geholpen. Met 4500 stemmen uit Dalfsen, 4000 uit Raalte, 2500 uit Olst-Wijhe en tel zo maar door. Zoals ik het zie, zit hij vast in die verrekte partij-hiërarchie. Ik vertel hoe zijn campagne drie jaar geleden vastzat. De LTO verkiezingsdebatten organiseerde, maar Maurits aan de kant stond en ik achter de schermen van dik hout planken heb gezaagd. Ze hadden een kans om een extra boerenstem in de Kamer te krijgen. Hij stond de volgende avond wel op het podium. ‘Kan ik het maken, Rudie?’, vroeg ik. Ik ben zo onzeker als de pest.
De uitkomst heb ik bedacht toen ik terug naar Laag Zuthem reed. Hopelijk gaat de CDA-gedeputeerde een bakje koffie drinken bij die boerenzoon. Ik wil dinsdag minimaal één ‘nee’ vanuit het CDA horen. Zo niet? Dan zal ik mij richting de verkiezingen van volgend jaar maart, desnoods met rabiate onzin, verzetten tegen een herverkiezing en het CDA.
gerlant@regiobode.nl
Dus von Martels blijkt geen boer te zijn, maar politicus. De boeren hadden vooraf moeten beseffen dat partijbelang boven boerenbelang gaat. Waar vind je nog partij-dissidenten?