Een jaarlijks terugkerende activiteit in de krokusvakantie is het koken met een groep jongeren van de Protestantste Gemeente Wijhe in Amsterdam. Het koken is een project van de Nassaukerk in Amsterdam samen met de voormalig Rooms Katholieke parochie en het Amsterdamse buurtteam. Zij deden en doen veel aan de opvang voor verslaafden, daklozen en mensen met een smalle beurs.
Een onderdeel van de opvang is het koken tegen een kleine betaling voor deze mensen. Het koken wordt gedaan door vrijwilligers of jongeren van diverse kerken en scholen. Voor de Protestante Gemeente Wijhe is dit een diaconaal project. Immers Jezus zegt zelf in Matteüs 25: 35 ‘Ik had honger en jullie gaven me te eten!’ Naast positieve geluiden over dit project klinkt er af een toe ook een negatief geluid. ‘Laat ze aan het werk gaan!’, ‘Profiteurs!’, en zo meer. Ik realiseer me dat het gemakkelijk oordelen is als je zelf een huis, werk en eten hebt!
Daarom ter overweging een verhaal, dat ik onlangs hoorde, over het niet omzien naar elkaar. Een predikant die voor het eerst zou voorgaan in zijn nieuwe gemeente deed iets vreemds. Hij besloot zich te verkleden als dakloze, omdat hij wilde weten hoe zijn nieuwe gemeente daarop zou reageren. Hij liep rond de kerk en vroeg passerende kerkgangers om wat geld voor voedsel. Geld kreeg hij niet en maar drie van de vele kerkgangers groetten hem.
Toen de dienst bijna zou beginnen liep hij de kerk in en ging op de voorste bank zitten. De koster kwam direct naar hem toe en vroeg of hij achterin plaats wilde nemen. Hij voldeed aan het verzoek en groette de mensen die hij passeerde vriendelijk. Maar ze groetten niet terug. Achterin de kerk hoorde hij dat de dienstdoende ouderling de nieuwe predikant naar voren vroeg. De als dakloze verklede predikant stond op en liep naar voren. De gemeente was geschokt. Is dat de nieuwe predikant? Toen hij voorin de kerk stond, opende hij de Bijbel en las Matteüs 25 vanaf vers 31 en stopte na de woorden van vers 42: ‘Ik had honger en jullie gaven mij niet te eten…. Daarna keek hij de mensen aan.
De vraag bij dit verhaal is: Hoe reageer jij als een dakloze bij de kerk zou staan?
Stof tot nadenken lijkt mij!
Ds. Martje Veenstra-Oving
Predikant PG Wijhe