In deze tijd van het jaar vind ik het heerlijk om mezelf met een boek terug te trekken. Een boek lezen is altijd fijn, zeker als het een goed boek is, dat je het gevoel geeft dat het jou kan veranderen.
Zo’n boek ben ik nu weer aan het lezen: ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. Wat vind ik het heerlijk eindelijk weer eens een positief mensbeeld te lezen in plaats van steeds maar te horen, dat we allemaal het slechte in ons hebben en dat dat op gezette tijden boven komt drijven. Wat blijkt keer op keer uit onderzoek? Dat de mens van nature geneigd de ander te helpen als die iets ergs overkomt.
Al lezend realiseer ik me dan hoeveel vrijwilligers wij hebben, die zich inzetten voor de ander. Eveneens uit onderzoek blijkt, dat juist kerkbezoekers meer vrijwilligerswerk doen. En ik mag met zoveel van die vrijwilligers samenwerken! Overigens doe ik zelf naast mijn werk ook het nodige vrijwilligerswerk.
Bovendien schenken we allemaal samen veel aan allerlei goede doelen. Lange tijd heb ik gedacht – in navolging van wat ons werd voorgeschoteld – dat we dat deden om een soort schuldgevoel af te kopen. Dat het uiteindelijk diep van binnen toch een egoïstische motivering was waarom we schonken. Ook daar maakt Bregman korte metten mee en wat voelt dat goed. We geven, omdat we ten diepste graag geven en helpen. Het doet me nu met een andere bril de wereld in kijken. Juist in deze adventsperiode ben ik daar blij mee, want zo wil ik graag opgaan naar Kerst en mensen om me heen iets geven. Al was het maar een kaartje met een hartenwens erop, om te laten merken hoezeer ik ze waardeer.
Doen we dan geen slechte dingen? Natuurlijk wel. Maar het is zoals de volgende parabel zegt:
Een grootvader zei eens tegen zijn kleinzoon: ‘Er speelt zich een gevecht in mij af, een strijd tussen twee wolven. De ene is slecht, boos, hebzuchtig, jaloers, arrogant en laf. De andere is goed, rustig, liefdevol, bescheiden, gul, eerlijk en betrouwbaar. Deze wolven vechten ook in jou en in ieder ander persoon.’ De jongen dacht even na en zei toen: ‘Welke wolf zal winnen?’ De oude man glimlachte: ‘De wolf die jij voedt.’
Lonneke Gunnink–Van den Berg
Pastoraal werker parochies H. Kruis en H. Lebuinus