De kortste dag ligt weer achter ons. Zou het dan toch mogelijk zijn dat de vier kaarsen op de adventskrans het winnen van het donker? ‘Kom doe je ogen open en kijk om je heen. Het wordt toch iedere keer weer licht.’ Dat hoor ik mensen denken. Ook Ede Staal zong er over: ’t het nog nooit zo donker west. Maar ja wat als je in het donker zit waar maar geen einde aan lijkt te komen.
Een bange droom
Dat is wat we de afgelopen weken hoorden: mensen die vrezen voor hun toekomst omdat de stikstof heb de adem beneemt. Mensen die hun stem willen laten horen omdat ze het gevoel hebben niet serieus genomen te worden. Een klimaattop die maar minimaal slaagt en mensen die er veel over weten en onderzoeken wordt het koud om het hart. Waar gaat het met onze aarde naartoe. Een schrijnend beeld in Australie, waar bosbranden in 5 van de 6 staten, niet in te tomen lijken. Nog maanden een hels vuur? Nog maanden oververhitting en hitterecords? Dan hebben we het maar niet over de impeachment procedure, over de situatie in Spanje, over de ellende bij de kinderopvangtoeslag.
Ik heb een droom
Martin Luther droomde van een nieuwe wereld. Een droom die hem heel wat heeft gekost maar uiteindelijk heel wat teweeg heeft gebracht. Jozef krijgt een droom die zijn leven in een bijzondere richting leidt én die laat zien dat je soms door moeilijke tijden heen moet durven kijken. Als je wegvlucht, als je je afkeert, dan zal er niets veranderen, dan zijn er geen nieuwe kansen, alleen het vertrouwde patroon, altijd weer hetzelfde. Jozef aanvaardde de droom en ging op weg, de koningen later werden in hun droom gewaarschuwd en kozen een andere weg. Ook onze droom zet ons op een weg.
Immanuel
Dat was de naam waarmee God werd voor gesteld, in een klein kwetsbaar kindje. Het betekent: God met ons. Het is als een hoopvolle droom in een wereld die zo donker lijkt te worden. En als we dromen dan zeggen we tegelijk dat we er mee bezig willen. Dat we niet kunnen afwachten. Wij willen het overal geboren zien worden, dat God met ons is, in het donker, in de moeilijke tijden, in de wereld die wacht. Die droom nodigt uit om de handen aan de ploeg te slaan. Om de droom geen bedrog te laten zijn maar een belofte, een opdracht, een levenswerk. Op weg naar Kerstmis.
Godelieve Pieper
Geestelijk verzorger
De Hartkamp