Met Oud en Nieuw proberen we de tijd vast te pakken. Door jaaroverzichten, aftelmomenten, Top 2000 en nog veel meer zijn we ons even bewust van de tijd. Tijd is een merkwaardig verschijnsel. Het heden is maar een ogenblik dat weer voorbij is, het verleden ligt achter ons en de toekomst voor ons. De kerkvader Augustinus mijmerde er over meer dan 1600 jaar geleden.
“Want wat is tijd? Wie zou dat gemakkelijk en in het kort kunnen uitleggen? Wie zou dit, zelfs door nadenken, voldoende begrijpen om er zich in woorden over te kunnen uitlaten? En toch: waarvan maken wij in het spreken melding, dat ons meer vertrouwd en bekend is dan de tijd? En zonder twijfel begrijpen wij het, wanneer wij daarover spreken en ook begrijpen wij het, wanneer wij een ander erover horen spreken.
Wat is dan de tijd? Wanneer niemand het mij vraagt, weet ik het; wanneer ik het iemand, op zijn vraag, zou willen uitleggen, weet ik het niet: toch zeg ik vol vertrouwen, dat ik weet, dat, indien niets voorbijging, er geen verleden tijd zou zijn, en indien niets op komst was, er geen toekomstige tijd zou zijn, en indien niets was, er geen tegenwoordige tijd zou zijn. Hoe kunnen er dan die twee tijden zijn, de verleden en de toekomstige, daar aan de een kant het verleden er niet meer is en aan de anderen kant het toekomstige er nog niet is?”
De ongrijpbare tijd en toch houden we met Oud en Nieuw een ogenblik stil om terug te kijken (dankbaar, weemoedig, verdrietig…?) en om vooruit te kijken in hoop en verlangen. Augustinus zei overigens nog iets anders over de tijd: “Wij zijn de tijden”. Hij bedoelde daarmee dat we niet alleen moeten klagen en berusten, maar dat we ook zelf mogelijkheden hebben om de tijd te ‘maken’. We kunnen niet alles, maar we kunnen wel veel. Laten wij mensen zijn die het 2020 een jaar van vriendelijkheid, verdraagzaamheid en vrede maken.
Gelukkig Nieuwjaar!
Diaken Marc Brinkhuis
Parochies H. Kruis en H. Lebuinus
De tijd is een referentiepunt, die voor iedere situatie een andere betekenis heeft.