Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt.
Het pad ziet er uitnodigend uit. Het is nog mistig maar het wordt een mooie dag. Zonnestralen winnen langzaam terrein en er is geen wind. Het hekje klapt hard dicht achter me en meteen is de rust verstoord. Een merel maakt plaats en daar gaat een gaai. In de verte roept een kraai en reeën springen over het gaas. Hup veilig het bos in.
Hier linksom, even kijken bij de plas. Een alarmerende merel schiet weg uit de ruigte. Kijk eens hoe mooi die wilde eenden daar achterop de plas zitten te badderen. Verder is het lekker rustig. Ssst, mooi laten zitten daar.
Via het natte hooilandje terug maar weer naar het pad. Boven me vliegen best wel grote groepen koperwieken. Deze wintergasten zijn te herkennen aan de opvallende koptekening en roodbruine dekveren onder de vleugel. Kijk daar zat nou het sperwernest. In het broedseizoen was ie niet te vinden en nu het blad van de boom is loop je er zo tegenaan.
Kijk, daar aan de overkant. Een korfmaaier heeft bij het opschonen van het slootje ook een zwerfkei op de wal gelegd. Even het smalle plankje over om te kijken. Het is maar klein grut, ooit meegesleurd in de ijstijd, maar veel te groot en te zwaar voor m’n rugtas.
Kijk, die groep spreeuwen daar. ’t Is één grote kluwen. Ze gaan allemaal tegelijk alle kanten op. Mooi gezicht. Zo, nog een klein stukje langs het berkenbosje. Nou ja, kijk daar in het boomtopje! Een klapekster nog wel! M’n dag kan niet meer kapot…