De bladeren waaien van de bomen. De eerste vorst verdrijft de herinnering aan de zomerse dagen. De dagen worden almaar korter. November stemt veel mensen somber. Het lijkt wel of er in de donkere maanden eerder negatieve gedachten naar boven komen dan in de rest van het jaar. Het is een beetje met het glas dat half vol of half leeg is. Er zit evenveel in het glas, maar we neigen er nu meer naar om het half leeg te noemen. Wat teleurstelt, verdriet doet, tegenvalt, komt nu sneller en harder naar boven dan anders.
Hoe ga je om met somberheid in je leven? Hoe sta je tegenover somberheid in de wereld om ons heen? Op zich is het een normale menselijk emotie van omgaan met teleurstellingen en tekorten in je eigen leven, het leven van mensen die je dierbaar zijn, of misschien wel van wat je in de wereld ziet gebeuren. Er is dus niets mis met een sombere bui of sombere dagen. Ze horen bij het leven. Ernstiger wordt het als het trekken van depressiviteit krijgt. Dan is het goed om er met een deskundige over te praten.
Somberheid hoort bij het leven. Als het ons maar lukt om daar doorheen moed te houden. Als iemand anders ons maar met een glimlach of een lichtje hoop kan geven. Of zoals ze in Taizé zingen:
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur
dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft,
als alles duister is ontsteek dan een lichtend vuur
dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft.
Marc Brinkhuis