Buurtbus Heino, één van de oudste lijnen van Nederland, viert 40-jarig bestaan
HEINO – De Buurtbus Heino bestaat veertig jaar. Deze unieke mijlpaal wordt op 14 september gevierd met een receptie in BijNegen. Uniek, want de Buurtbus Heino is één van de eerste, en daarmee ook langst bestaande buurtbussen van Nederland.
Circa dertig vrijwilligers rijden dagelijks rondjes tussen Heino, Lierderholthuis, Laag Zuthem en Zwolle-Zuid. “Ik ben trots op de bus, de chauffeurs en het bestuur”, vertelt Annie Middelkamp, destijds een van de oprichters van de Buurtbus. Ze heeft jaren geleden, nadat ze tientallen jaren actief was geweest als regelaar en vliegende keep, afscheid genomen van het bestuur, maar geldt nog steeds als ‘de Moeder van de Buurtbus’.
Ze stelt ook met enige nadruk dat het huidige bestuur, dat bestaat zeven leden, waaronder voorzitter Dick Stegeman, secretaris Frank Bom en penningmeester Herman Lindeboom (alle drie ook aanwezig bij het gesprek), z’n zaken goed op orde heeft. Ze kan het weten. In de beginjaren was het soms wat chaotisch. Ze begint te lachen. “Er waren toen nog wel eens chauffeurs die verstek lieten gaan. Of dat ze even bij mij thuis langs kwamen voor een kopje koffie en vervolgens een rit vergaten. Ik kan me zelfs nog een chauffeur herinneren die er vandoor ging met het geld. Laten we het er maar op houden dat het nogal een ‘moeilijk geval’ was. Ik heb ook zelf wel eens in moeten vallen met onze eigen auto omdat een chauffeur nog in bed lag.”
Veertig jaar geleden nam Annie namens PB Lierderholthuis het voortouw in de oprichting van de Buurtbus. Dat gebeurde toen in samenspraak met PB Laag Zuthem, waar Arie Klinkhamer de kar trok. “De trein stopte daar niet meer; er was geen verbinding meer tussen de dorpen”, vertelt ze. “Samen hebben we toen de boel opgepakt. We zijn chauffeurs gaan werven, wisten subsidie te krijgen van de provincie en de gemeente Heino en de VAD, de Veluwse Autobus Dienst, verzorgde de bussen.” Het was pionieren, zo kan ze zich nog herinneren, maar de buslijn (die de eerste jaren Zwolle-Zuid nog niet aandeed) had bestaansrecht.
“Desondanks was het begin jaren tachtig even kielekiele”, zo vertelt Dick Stegeman, de huidige voorzitter. “Toen hadden ze vierhonderd passagiers per maand. Circa vijfduizend per jaar. Maar dat was te weinig voor de provinciale steun. Daarom heeft de gemeente de Buurtbus toen een rol gegeven in het leerlingenvervoer. Dat was ook de reden dat ze destijds Zwolle-Zuid opnamen in de route. Daarna liepen de aantallen snel op.”
Gezellig
Stegeman is voorzitter sinds 2011. “Eigenlijk kwam ik in een goed gesmeerde machine terecht”, zegt hij. “We proberen alleen wel de passagiersaantallen een boost te geven. Dat valt niet mee. Begin jaren negentig vervoerde de Buurtbus nog zo’n 20.000 passagiers per jaar. Nu zijn dat er 7.500, grotendeels studenten.”
De financiën zijn op orde. Het geld komt (grotendeels) van de provincie. Daarnaast is er ook nog een gemeentelijke subsidie en doet de buurtbusvereniging mee aan de Hart voor Salland-actie van de Rabobank. De ticketgelden zijn bestemd voor vervoersmaatschappij Keolis. “We kregen eerder ook nog geld voor reclame op de bus, maar in verband met nieuwe regels moest die reclame er vanaf. Gelukkig heeft de provincie ons daarvoor gecompenseerd.”
Het is af en toe zoeken naar vrijwilligers. Annie ging daarbij vroeger heel wat voortvarender te werk. “Als er iemand in de VUT kwam, was-ie amper thuis of Annie stond al voor de deur”, vertelt Stegeman. Hij benadrukt dat de vereniging een gezellige club is. “Mensen die eenmaal chauffeur zijn, gaan ook niet graag weg. In het begin gold een maximumleeftijd van 70 jaar. Die werd jaren geleden verhoogd naar 75. Maar we zijn met de andere buurtbussen aan het lobbyen zijn geweest. Nu is de maximumleeftijd met een jaar verhoogd naar 76. En volgend jaar wordt die maximumleeftijd helemaal losgelaten. Dan mag je nog op je 85-ste achter het stuur zitten, mits je maar een keuring en een rijvaardigheidstest hebt ondergaan.”
Rook
Hij kruipt zelf niet achter het stuur; Frank en Herman wel. “Ik weet nog dat we een splinternieuwe bus kregen”, vertelt de eerste. “Die leverde ik af op het station. De sleutel gaf ik aan de chauffeur. Een mooie bos bloemen erbij voor de eerste passagier van de dag. Maar toen kwam er ineens rook onder de motorkap vandaan. Schrikken natuurlijk. Na wat heen en weer gebel kwamen we achter de oorzaak. Het was onschuldig. Wat achtergebleven kitresten die aan het smeulen waren gekomen.”
Ook Herman heeft een ervaring die hij niet snel zal vergeten. “Ik zat te wachten in de bus. De trein kwam aan bij het station. Een man wilde uitstappen en ik kon zien hoe hij maar op het knopje bleef drukken. De deuren gingen niet open. Logisch ook, want hij stond aan de verkeerde kant; hij moest de andere deur hebben. En die man maar drukken. Ik hoorde het fluitje gaan. En daar reed de trein verder; die man er nog in.”
Smoes
Annie is het enige nog levende erelid van de Buurtbus Heino. Dat erelidmaatschap werd ook verleend aan Gerard van de Linde en Janny Meijer (die zich allebei ook tientallen jaren inzetten voor de bus).
“En ik wil Henk Snel ook niet vergeten”, zegt ze. “Dat was ook een zeer waardevolle vrijwilliger. Hij is tien jaar voorzitter geweest. We hadden hem voorgedragen voor een lintje. Dat was ook toegekend. Toen moesten we hem nog met een smoes naar het gemeentehuis zien te krijgen. Henk reed destijds ook af en toe voor Fleurissant. Uiteindelijk hebben we toen maar geregeld dat hij namens Fleurissant een bloemetje moest brengen naar het gemeentehuis. En daar kwam hij dus aan, niet wetende dat de bloemen voor hemzelf waren.”
De receptie in BijNegen begint om 15.30 uur. Alle (oud-)vrijwilligers en (voormalig) betrokkenen zijn welkom. Daarna volgt een besloten feestavond. Zie verder staging2.heinobuurtbus.nl.