Mijn vrouw en ik hebben het koken ontdekt. We gaan zo naar Albert Heijn voor de ingrediënten van een panpizza. Amateurs als we zijn, volgen we precies het lijstje zoals de Allerhande dat voorschrijft. Experimenteren komt later wel.
Het is natuurlijk niet dat we nooit eerder gekookt hebben. We waren alleen een beetje luie koks. Waarom zouden we tomaten pellen als je ook bolognesesaus in een potje kunt kopen? Waarom zelf nasi maken als er ook een kant-en-klaar-pakket is dat je zo in de pan gooit? Dat werk dus. Bovendien zijn we ook een beetje zeikerig met eten. Types ‘wat de boer niet kent, dat kookt hij niet’.
Maar dat was vroeger. Het roer is om. Afgelopen weekend hebben we twee Allerhandes doorgebladerd en daar zeker tien blaadjes met recepten uitgescheurd. Nou ja, het nettoresultaat is negen, want bij één blaadje scheurde mijn vrouw verkeerd waardoor de helft onleesbaar is. Dat durven we dus niet aan. Waarschijnlijk voegen we dan drie eetlepels zout toe in plaats van een mespuntje en moeten we alsnog patat halen.
De buurman inspireerde ons. Ere wie ere toekomt. Die presteert het zelfs om iedere dag van het jaar iets anders te koken. Echt geen twee dagen hetzelfde. In een Excel-bestand houdt hij alle recepten en ingrediënten nauwkeurig bij. Dat laatste gaat me te ver. Maar eerlijk is eerlijk, er is natuurlijk veel te veel lekkers te koop om iedere dag een kant-en-klare maaltijd op te warmen.
De kip met pesto, panko en basilicum beviel gisteren goed. Om te eten, maar ook om te koken. Zelf genoot ik het meest van dit gedeelte: ‘Leg een vel vershoudfolie op de kip en sla deze plat met een koekenpan’. Vandaag dus de panpizza. Met rauwe ham en rucola. Tenzij de rucola op is. Dan halen we patat.