Afgelopen week heb je voor de zoveelste keer een dubbel pakket folders in onze brievenbus gedaan. Ik vroeg het aan de buren. Ook zij kregen twee pakketjes. Waarom? Waarom moet je ons hebben?
Is het omdat je twee auto’s op de oprit ziet staan? Ik woon hier inderdaad niet alleen. Maar waar mijn vrouw en ik allebei een eigen nachtkastje hebben, een eigen kledingkast en een eigen tandenborstel, kunnen we de folders prima samen delen. Bovendien hebben we zo onze eigen voorkeuren. Etos laat ik links liggen, Gamma laat zij rechts liggen.
Weet je wel wat ik doe met jouw tweede pakketje? Ik haal het plastic eraf en flikker de hele stapel ongelezen bij het oud papier. Is dat echt wat je wil? Dat jouw folders zo respectloos behandeld worden? Daarvoor fiets je toch niet door weer en wind. Week in week uit.
Je hebt natuurlijk haast. Na school wil je gamen. En niet eerst al die kutfolders rondfietsen. De halve fietstas die je altijd overhoudt, moet eigenlijk terug naar het depot. Je moet ze vertellen dat je veel te veel hebt. Maar daar heb jij geen zin in. En nu zijn wij de sjaak. Onze hele straat krijgt iedere week twee pakketjes folders. Omdat jij zo nodig wil gamen.
Over drie maanden kom je langs met een klein kartonnen kerstkaartje en wens je ons hele fijne feestdagen. En dan moeten wij jou zeker twee keer geld geven. Maar zo werkt het dus niet vriend. Sterker nog, als dit zo doorgaat krijg je niks, nada noppes. Nul euri’s, doekoes, money of donnies. Je hebt precies drie maanden om jezelf te bewijzen. Tijd gaat nu in.