Duizendpoot Antje Kingma is betrokken bij Team Agro, Duurzaam Hoonhorst en strijd tegen vliegroutes
(Door Gerlant Zielman)
HOONHORST – Wie Antje Kingma zegt, zegt Boerhoes; een bed en breakfast, een minicamping, theetuin, rustpunt en een plek waar ze workshops geeft. Allemaal op een boerderijtje in ‘de Marshoek’ een gebied tussen Hoonhorst en Zwolle, tegen de Vechtdijk bij stuw ‘de Vechterweerd’. Maar ze is meer dan dat. Antje is ambassadeur van team Agro, een stichting die het boerenvak en het boerenleven promoot. Ze is van duurzaam Hoonhorst en van het Anjerpunt, maar ze is ook iemand die zich hard maakt tegen de laagvliegroutes. Zelf zegt ze dat ze vooral boerin is met vier varkens, twintig weidekoeien en nog wat kleinvee.
Als we arriveren, valt het oog op twee borden met ‘gesloten’ aan het begin van de oprit, maar tijdens ons gesprek komen er regelmatig even mensen aan. Campingasten krijgen aandacht, fietsers mogen rustig gaan uitrusten, maar er is geen bediening op maandag legt ze hen uit; “Als ik niet een klein beetje streng ben, heb ik nooit vrij.”
We beginnen het gesprek, met in ons achterhoofd: ‘Een slimme burgermeid’ die als één van de eersten (twintig jaar geleden) inspeelde op het sentiment waarbij de consument iets vindt van wat er op het platteland gebeurt. Een pientere, belezen dame. Vijfenvijftig lentes jong, een strateeg en iemand die altijd verder is dan de rest. ”Alleen van de dingen die me interesseren, weet ik het een en ander en daar vind ik wat van. Zomaar iets roepen, daar doe ik niet aan.”
Haar ouders kochten op latere leeftijd de boerderij en toen zij moesten stoppen, kreeg zij, een burgermeisje uit de polder, de kans om de boel over te nemen. Ze had overal gewoond, maar in de Marshoek is ze geland. “Ik doe alleen maar grondgebonden activiteiten”, zegt ze. “De kinderen gingen in Hoonhorst naar school, uren heb ik daar op het schoolplein staan praten, dan weet je wat er leeft. Het werd mijn dorp en ik droeg een steentje bij. Het Anjerpunt bijvoorbeeld is ontstaan door te combineren. Als we niks deden, zouden we de bibliotheek kwijt raken en hoeveel cafés zijn er overal al verdwenen? Nu hebben we een ontmoetingsplek voor Hoonhorst weten te creëren in zaal Kappers. Hier kunnen mensen alle dagen naartoe voor een kop koffie, gezelligheid of voor het lenen van een boek. Het is een kwestie van vooruit kijken en out of the box denken.”
Arrogant
Ze doet veel voor ‘Vechtdalmarketing’. Het promoten van de toeristische sector is in haar eigen belang als eigenaar van Boerhoes. Maar ook Duurzaam Hoonhorst komt hier uit voort. Ze is bezig geweest met het waterschapsbestuur en ze is druk met de laagvliegroutes; komen die wel of niet boven haar bedrijf te liggen en heeft dit directe invloed op haar omgeving? Ze schrijft brieven aan het ministerie, stukken noemt zij ze zelf (wie een keer bij haar aan tafel heeft gezeten, weet dat dit geen flauwekulepistels zijn). Ze deelt de antwoorden met de werkgroep ‘Hoog Overijssel’, zodat die ook weer zijn dingetje kan doen.
Ze is diep onder de indruk van wat ze heeft meegemaakt, van wat ze heeft gezien op bewonersbijeenkomsten in de Randstad. Meer nog van de arrogante manier waarop het ministerie met de zorgen van deze mensen omgaat. “Het is bijna elke dag in het nieuws, de luchtvaart. Echter 80 procent van de mensen die hier komt, heeft er geen weet van. Hoogstens: ‘Oja, er is geloof ik ergens iets met een vliegveld’. Maar dat werkt met alles zo. Als het jou niet aangaat, niet raakt, dan geloof je het wel.” Zij spreekt de mensen die bij het ‘Boerhoes’ komen hierop aan, vertelt ze lachend. Maar ook over het boerenbestaan en wat er speelt op het platteland. Dat is niet alleen het prediken van haar eigen bedrijfsvoering, maar ook een lans breken voor reguliere boeren en uitleggen waarom die op die manier hun bedrijf uitoefenen.
Van gas los
‘Van het gas af’, de energietransitie komt langs en Antje uit haar verbazing over hoe overheden en bedrijven dit aanvliegen. De miscommunicatie in pogingen draagvlak te creëren. Ze haalt het zonnepark in haar buurt aan. Er wordt met een boer gepraat, er worden plannen gemaakt, overlegd met de overheid en dan pas met de omgeving. ‘Dit is er en dat gaan we doen’. “Zo worden mensen overvallen en zetten ze de hakken in het zand. Plannen maken moet je met de hele buurt doen, vanaf dag één, dan kweek je draagvlak.” Ze komt hierbij terug op Duurzaam Hoonhorst; vanaf het eerste moment zijn de mensen bij alles betrokken, dat is het succes van het project. Niet iedereen heeft de zelfde interesses of kwaliteiten, maar door het samen te doen is het iets van het dorp. De werkgroep gaat trouwens weer verder vertelt ze. Kijken hoe ze mensen in Hoonhorst kunnen helpen in de wereld van ‘van gas los’ en de kansen en mitsen en maren van de doelen en plannen voor duurzame energie die overheden bedenken.
Gezelliger
Als laatste hebben we het over de voormalige sluiswachterswoning bij de stuw. Die is nu gerenoveerd, een vergaderlocatie voor het waterschap en een bezichtigingsruimte. Samen met haar buren, de zorgboerderij e.a. houden ze er elke eerste zaterdag open huis en geven voorlichting. De plannen hiervoor had ze al lang, maar niemand wilde wat. “Je moet dan op zoek naar de juiste mensen, zaken combineren en kijken wat wel lukt. Ik ben altijd een stap verder. Alleen loop je harder, samen kom je verder. En het is nog gezelliger ook!”