Sjaak Bruggeman deelt met enige regelmaat zijn natuurmomenten met ons. En altijd is er wel iets dat op zijn pad komt. Het is komkommertijd en het lijkt zo rustig in het veld. Toch is er nog genoeg te ontdekken.
Rustig wandel ik vanaf de kastanjelaan het grasland op. Het gras is lang en zit vol met distels. Bij elke voetstap springen er sprinkhanen op. De sprongen van deze Bruine sprinkhaan, met af en toe een groene ertussen, gaan soms wel tot twee meter ver. Het lijkt wel een explosie, het krioelt ervan, honderd is maar één. Vijftien witte kwikstaarten weten hier wel raad mee. Huppelend door het gras en zelfs vliegend worden ze één voor één gepakt.
Zo, hier ben ik bij de zandweg met aan het eind de ingang naar het heideveld. Kijk hier is een bijna leeg nest van de eikenprocessierups uit de boom gewaaid. Het slijmerige pad langs de stam omhoog is nog goed te zien. En daar in het weiland is een grote groep putters zich lekker aan het opvetten voor de grote reis naar het zuiden. Distelzaden genoeg voor deze prachtige distelvinkjes.
Op de heide is goed te zien dat er niet meer begraasd word door de Schotse hooglanders. De bloeiende heide heeft evenals de bijna bloeiende klokjesgentiaan moeite met het hoge gras. Ook de berkjes hebben nu vrij spel. Zie daarginder. Een roodborsttapuit en een graspieper hebben ruzie om het hoogste uitkijkpunt. De graspieper wint.
Zo nu nog snel even langs de pomp want het word daarginder al aardig donker. Er is veel neerslag voorspeld. Ach kijk, dat is nou jammer. Een hagedisje is in de droge waterbak gevallen en van de honger omgekomen. De wand was te glad en te steil. Dat mag niet nog eens gebeuren. Dat moet anders, werk aan de winkel… komt goed…