Raalter hoefsmid Herman Poppe werkt elke dag met paarden
RAALTE – Het echte supertalent om de internationale top als springruiter te halen had hij vroeger niet. Herman Poppe, geboren en getogen Raaltenaar en paardenliefhebber, geeft het eerlijk toe. “Ik heb daarom nog kort bij Beaphar gewerkt, maar dat leek me niet iets om je pensioen mee te halen.” Als echte hoefsmid zit hij nu al tientallen jaren met veel plezier midden in de (Sallandse) paardenwereld.
Met zijn VW-bus vol met gereedschap, materiaal en hoefijzers werkt hij in de hele streek. Vandaag bijvoorbeeld gaat het naar handelsstal de Eshof in Oudleusen. Eigenaar Ton Visscher en ‘Cadillac’, die vier nieuwe hoefijzers krijgt, wachten hem al op. “Een gekke naam voor een paard? Misschien wel. Namen van paarden zijn voor ons in Nederland niet zo heel belangrijk. Ik handel vooral met Amerikanen en daar is een naam juist ontzettend belangrijk”, vertelt Visscher. De Raalter hoefsmid komt al tientallen jaren bij hem. “Een echte vakman en een ontzettend aardige vent”, zo omschrijft Visscher de Raaltenaar.
Poppe is inmiddels hard aan het werk gegaan met Cadillac. Het vak van hoefsmid lijkt op het eerste gezicht eenvoudig. Vier nieuwe hoefijzers eronder, maar dat is niet het geval. Zo wordt elk hoefijzer eerst heel precies op maat geslagen. “In de bus heb ik een hele sortering maten van allerlei hoefijzers, van ijzer en soms van aluminium, zowel voor de voor- en achtervoeten als voor links en rechts. Die sla ik op het aambeeld eerst precies op maat. Elke voet van een paard is anders. Je kijkt bijvoorbeeld hoe een paard zijn voet afrolt bij het bewegen, dat speelt allemaal een rol. Waar het eigenlijk om gaat, is dat je het ijzer naar de voet maakt en niet andersom.”
Geheimen
De op maat gemaakte hoefijzers worden daarna vastgeslagen met speciale hoefnagels. Die op het oog simpele nagels (meestal van staal, soms van koper en enkele centimeters lang) verbergen flink wat geheimen, zo legt de Raalter hoefsmid uit; “Kijk, dit merkje moet bijvoorbeeld altijd aan de binnenkant zitten, dan weet je zeker dat die goed de nagelrand in gaat. Een paardenvoet lijkt groot en massief, maar dat is zo’n hoef dus niet. De zwik, het puntje van de hoefnagel zeg maar, heeft daarom ook een rechte en schuine kant.”
Bij het slaan van die nagels gebruikt Poppe zijn hamer in een apart ritme. “Ik kan aan het geluid van elke slag horen of de nagel precies het goede deel van de hoef in gaat. Daarom dat aparte ritme en niet gewoon erin slaan.” Na afloop (voor het beslaan van een paard staat ongeveer een uur) staat het zweet op zijn voorhoofd. Poppe is een tevreden man als hij de voeten van Cadillac afwerkt met hoevenvet. Opvallend is hoe rustig het paard het werk van de hoefsmid ondergaat. Poppe werkt steeds kalm en gestaag door, maar blijft altijd attent. “Luister, nu wordt daar verderop een vuilcontainer opgeladen. Een paard kan van zo’n geluid schrikken en dan blijft het een vluchtdier. Ik blijf en werk dus altijd rustig. Bovendien, schelden heeft geen enkele zin. Voor mij is trouwens de naam van zo’n paard niet belangrijk, maar wel wie de vader van het dier is. Dan weet ik meteen, die vader en die grootvader, dus is dit paard geen probleem.”
Verwend nest
Eigenlijk waren de oude hoefijzers nog niet toe aan vervanging. Dat Cadillac nu toch op nieuwe exemplaren staat, heeft alles te maken met de komst van Amerikaanse klanten. Visscher richt zich, simpel gezegd, op het allerrijkste deel van de Amerikanen. Kinderen van topmensen uit het bedrijfsleven bijvoorbeeld; “Die hebben 10.000 dollar of zo per week te besteden.” Hij kan smakelijke verhalen vertellen over zijn gesprekken met die kinderen die actief (of succesvol) in de hippische sport willen zijn met het geld van hun vader. “Ik heb zo’n meisje een keer gezegd dat ze een verwend nest is. Later kwam haar vader, een CEO van een heel groot bedrijf, zeggen dat hij blij was dat ik dat gewoon had durven zeggen.”
Poppe heeft zijn werk altijd met plezier gedaan. “Destijds, zo’n 40 jaar geleden, wilden er 647 mensen aan de cursus voor hoefsmid meedoen. Daarvan werden er 48 toegelaten en de helft slaagde. Nu zijn er meer cursussen, dus er is meer concurrentie. Alleen, reclame maken voor dit vak heeft geen enkele zin. Je moet het hebben van tevreden klanten, van mond-tot-mondreclame. Ik heb wel ooit een stagiaire gehad, maar die praatte met anderen over mijn klanten. Dat moet je in de paardenwereld nooit doen.”
Overleg
Overleg met de klant zelf is geen probleem, integendeel. “Dan komt er een eigenaar die vindt dat zijn paard de voeten te hoog optilt. Kun je dat met een speciaal hoefijzer wat veranderen vraagt die aan mij. Of zo’n paard heeft een kneuzing in de hoef. Hoe los je dat op? Ik zeg altijd wat ik ervan denk, ook als ik denk dat het niet de beste oplossing is.”
Visscher beaamt dat. “Met Herman kun je heel goed overleggen. Dat is zo belangrijk. Bij de Eshof hebben we maar zeven of acht paarden, allemaal bestemd voor de VS, maar die moeten echt tiptop zijn. Daar zijn we elke dag met vier mensen heel druk mee aan de slag. Een ervaren vakman als Herman is dan zó belangrijk.”