Het is heet als ik dit blog schrijf. De hitte doet me denken aan de lezing van de drie mannen (drie engelen?) die op bezoek komen bij Abraham en Sara. Ze komen op het heetst van de dag. In die tijd en in die streek was het gebruikelijk gasten, ook onbekende en onverwachte, goed te behandelen. Mensen maakten lange tochten in de hitte en waren afhankelijk van de gastvrijheid van degene bij wie ze langskwamen. Abraham kwijt zich van zijn taak. Er wordt brood gebakken, een kalf wordt geslacht, er is water om hun voeten te wassen en ze kunnen de hitte van zich af laten glijden in de schaduw van een grote boom. Dat alles is niet in een uurtje gebeurd … Abraham is oprecht gastvrij.
Zouden wij vreemden net zo open en gastvrij ontvangen? Ik denk aan mijn Brabantse jeugd, waar de deur altijd openstond, de achterdeur zelfs letterlijk. Waar mensen aan tafel aan konden schuiven als ze toevallig rond etenstijd kwamen. Een bord meer of minder maakte niet uit. Ik tref dat nog altijd aan in het buitengebied bij boeren. Ook hun achterdeur staat altijd open en je bent er welkom.
Hoe gaan wij in deze zomerperiode zelf op reis en wie ontmoeten wij op onze weg? Misschien zijn het voor ons ook wel bijzondere ontmoetingen, die je niet verwacht.
Voor Abraham en Sara bleek het helemaal een bijzondere ontmoeting, want op hun zeer hoge leeftijd kregen zij te horen, dat ze een jaar later een zoon zouden hebben. En dat was ook zo, de belofte kwam uit.
Ik wens ons allemaal toe, in deze zomerperiode, dat we ons open durven stellen voor wat toevallig en onverwacht gebeurt. De rest van het jaar zit tegenwoordig zo dichtgemetseld met afspraken, dat daar geen ruimte meer voor is. Wie weet wat het ons aan mooie ontmoetingen zou kunnen brengen. En wie weet nemen we daar uit mee, dat we in het nieuwe seizoen vaker meer ruimte open laten voor onverwachte ontmoetingen. Hoe mooi kan het leven zijn.
Lonneke Gunnink – van den Berg
Pastoraal werker parochies H. Kruis en H. Lebuinus