Bij een jubileum kreeg ik een zogenaamde paradijsvogelbloem (Strelitzia reginae). Kort daarvoor had ik van iemand gehoord, dat er een tweede bloem verborgen zit in wat wij als de ‘snavel’ zien en dat je die tevoorschijn kunt halen als de eerste bloem uitgebloeid is. Uiteraard heb ik dat gedaan en ja, wat een verrassing: een prachtige, kleurrijke tweede bloem.
De verborgen bloem deed me denken aan het vele in ons geloof dat eigenlijk verborgen is. We kunnen er moeilijk bij komen, omdat het zo lastig te begrijpen is. Het is niet voor niets ons geloof en niet een weten. Daarnaast zijn er van die verrassende momenten, dat het geloof ineens open voor ons ligt. Ik zal uitleggen met een voorbeeld wat ik hiermee bedoel.
Ik was in een klas kinderen, die hun eerste heilige communie zouden gaan doen. Ik probeerde de kinderen uit te leggen wat het heilig Brood is, de hostie. Dat Jezus in je hart komt. Dat je Jezus mag ontvangen. Jezus, die zoveel goede dingen voor de mensen heeft gedaan, die mensen beter heeft gemaakt, die zijn vrienden heeft geleerd wat ze moeten doen om goede mensen te zijn. Dat Jezus de zoon van God is. Hoe dat kon, dat Jezus de zoon van God was, stelde een jongen de vraag, want Hij was toch ook een mens. Voordat ik iets gezegd kon hebben, zei een meisje dat dat eigenlijk heel logisch was, want Jezus was ook de zoon van Maria. En Maria was een mens net als wij. Het meisje was er helemaal enthousiast van. Want zo mogen wij, als we ter communie gaan, een beetje van God en een beetje van Jezus als mens in ons binnenlaten. Dat was nog eens verrassend. Ik had het niet beter uit kunnen leggen.
Het mooie is, dat kinderen veel meer het vermogen hebben iets gewoon aan te nemen zoals het is. Veel meer dan wij, die als volwassenen altijd alles proberen te begrijpen. Kinderen doen niet moeilijk. Jezus komt in je hart. Jezus, die aan de ene kant zoon van God is en ons iets goddelijks geeft. En Jezus die aan de andere kant heel gewoon mens is, zoon van een heel lieve moeder Maria, die ons leert hoe we de goede dingen kunnen doen.
Verrassend hoe uit dit meisje zomaar ineens het geloof uit de verborgenheid tevoorschijn komt. Net zo kleurrijk en prachtig als de paradijsvogelbloem.
Lonneke Gunnink – van den Berg, pastoraal werker parochies H. Kruis en H. Lebuinus
