Ervaren artiesten en jong aanstormend talent, iedereen zijn zet zijn beste beentje voor
RAALTE – Het weer speelde in de week voorafgaand aan het 23e Ribs en Blues een grote rol. Raalte bleef uiteindelijk gevrijwaard van grote calamiteiten, maar de opbouw ging moeizaam. “Je bent druk bezig met opbouwen, dan moet je uit vrees voor zware windstoten een deel van de windgevoelige spullen tijdelijk afbreken en daarna later weer opbouwen. Dat kost veel negatieve energie”, zo weet voorzitter Ton Groot Beumer.
Al het extra werk werd uiteindelijk wel beloond. Na een natte en winderige zaterdag werd het ‘s avonds droog, verscheen er een waterig zonnetje en viel de wind grotendeels weg. Toen om half 7 de twee entreepoorten geopend werden stroomde het publiek echt massaal de Domineeskamp op. “Dat was waar we op gehoopt hadden, maar niet meteen verwacht. We hadden bijvoorbeeld negen van de twaalf muntkassa’s geopend bij het begin, duidelijk niet voldoende.”
Zo’n 8.500 bezoekers kwamen op de nu gratis zaterdagavond op. De optredende bands Gov’t Mule (VS), Blackberry Smoke (VS) en My Baby (NL) mogen dan niet de bekendheid van bijvoorbeeld Status Quo of Beach Boys (die afgelopen jaren in Raalte optraden) hebben, maar horen in eigen land wel degelijk tot de grotere bands. Zeker de twee Amerikaanse bands (die zonder veel problemen bij elkaar meespeelden) maakten indruk. Bij de afsluiter My Baby was de stemming iets matter en de tent iets minder vol. De strakke sound van het Amsterdamse powertrio leek te afwijkend van de stevige Southern rock en blues van de twee Amerikaanse bands waarbij het publiek elke stevige gitaarsolo direct beloonde met applaus.
Maximum
Helemaal nieuw op de zaterdagavond was de Delta Club in de stijl van een chique nachtclub in Parijs of Las Vegas. Drie keer werd er een afwisselende showprogramma geboden; van exotische danseressen en een (keurige) strip-act tot de beroemde doorgezaagde vrouw en acrobatiek boven op gestapelde stoelen. De eerste show trok al flink wat belangstellenden, maar dat veranderde in de loop der avond toen duidelijk werd dat dit een nieuwe en bijzondere aanvulling van het programma van Ribs en Blues is.
Was het zaterdagavond rustig maar koel weer, zeker op zondagmiddag scheen de zon volop. Waardoor het automatisch druk, erg druk werd. “We houden dat nauwgezet in de gaten. Via monitoren weten we precies hoeveel mensen er op het hele terrein zijn. Nergens mag de bezettingsgraad te hoog worden. Nu zaten we zondag wel ongeveer op het maximum. Groter kunnen we niet meer worden, maar dat willen we eigenlijk ook niet. We willen een echte vrijwilligersorganisatie blijven”, zo verzekert de preses van Ribs en Blues.
Buren
Een van die vrijwilligers is het altijd rustige bestuurslid Laurens Veldmaat, al vele jaren verantwoordelijk voor terrein en techniek en meestal gewoon ‘Lau’ genoemd. De dag voor het festival werd hij 50 jaar. Dat werd uitgebreid in de crewtent gevierd waar ook de omwonenden van de Domineeskamp onthaald werden bij ‘Ribs en Buren’. Voor een festival midden in het centrum is draagvlak in de lokale samenleving (middels de achthonderd vrijwilligers die geld verdienen voor hun eigen verenigingen en clubs) maar ook bij de omwonenden van het grootste belang. Mede daarom werd het volume van de optredende bands continu gemeten en direct doorgegeven aan de geluidstechnici in de grote tent.
Muzikaal was er weer een hoop te genieten. Een onverwacht energiek juweeltje bleken op het Deltastage de Amerikaanse Legendary Schack Shakers; Kentucky rednecks met muziek die gaat van zuidelijke blues tot bluespunk. Zelfs een bloedende hoofdwond kon de charismatische frontman JD Wilkes niet afstoppen. Cedric Burnside zorgde voor echte Missisippiblues en verruilde zonder veel problemen van plek met de drummer. Bij het trio met Wilko Johnson (bekend van Dr. Feelgood, in 2003 al in Raalte te zien) leek in eerste instantie iedereen zijn eigen werk te spelen. Dat was in eerste instantie even wennen voor de vele fans van Johnson die met zijn markante kop ooit de zwijgende beul in Game of Thrones speelde.
Jonge musici
De regionale inbreng met Tricklebolt en The Grand East (vroeger Texas Radio) is op een festival als Ribs en Blues populair. Veel bezoekers blijven zich verbazen over de energie waarmee jonge musici rockmuziek uit de jaren 70 spelen. Ook voor de iets minder jonge leden van de DeWolff geldt dat. Ondanks een lekker Hammondorgel is de band niet meer die grote verrassing zoals in 2010 bij hun debuut in Raalte.
Laurence Jones sloot de zondag af, nu op het grote Mainstage en niet zoals in 2016 op het kleinere Delta stage (dat laatste podium is inmiddels zo populair dat een extra bar daar niet zou misstaan gezien de lange wachtrijen). De getalenteerde gitarist uit Liverpool trad in de week voor Pinksteren op bij Veronica Inside. Johan Derksen kon in die tv-uitzending keurig reclame maken voor het optreden van Jones in Raalte; ”Helemaal gratis, iedereen kan zo aanschuiven.” Opmerkelijk omdat bluesliefhebber Derksen het PR-uithangbord is van het (betaalde) Holland Blues Festival binnenkort in Grolloo. De even vaak verguisde als bewonderde tv-commentator kwam zondagavond met eigen ogen in Raalte een kijkje nemen bij Ribs en Blues en mocht de door hem bewonderde Jones aankondigen.
Exotisch
Aandachtige bezoekers uit het eigen dorp konden het hele weekeinde op de grote beeldschermen tussen de optredens door bijzondere aanwijzingen zien. De allereerste Dorps Quiz Raalte die eind december wordt gehouden presenteerde zich namelijk al en zal dat onder meer tijdens Stöppelhaene herhalen.
Duizenden kilo’s spareribs en tienduizenden liters pils gingen er het weekeinde weer door, maar opvallend is dat bijvoorbeeld de interesse voor andere exotische gerechten (van Surinaams tot Turks) maar ook de betere wijnen en speciaalbieren flink groeit. Ook de vaste bezoekers van het festival willen meer dan alleen pils en spareribs en daar speelt het Raalter festival keurig op in. Waarbij de aloude basis, een echt festival voor (heel) jong en (heel) oud met lekkere muziek en spareribs nog altijd keurig overeind staat. Het vaak overvolle deel van het terrein speciaal voor de jeugd is het beste bewijs dat (groot)ouders rustig hun kids meenemen naar Ribs en Blues.
Foto’s: Annet van Raalten
Meer foto's
