“Als je vroeger ging immigreren verliet je je land en je samenleving. Je nam een kleine doos met herinneringen mee. Tegenwoordig neemt de migrant ook een kleine doos mee. Zijn smartphone.” Hasan Kaddour, vluchteling neergestreken in Olst, constateert dat de digitale wereld de integratie eerder remt dan vooruit brengt.
‘Het gemak van dingen, doet ons wennen aan domheid’
Hasan Kaddour: “Honderdduizenden mensen uit Syrië zijn sinds het begin van de oorlog naar Europa gevlucht. Maar zijn ze ook hier?
De sociale-mediarevolutie heeft de wereld kleiner gemaakt dan een dorp. En de revolutie van de technologie en slimme mobiele telefoons maakte herinneringen van een andere smaak, meer tastbaar en concreet. Je opent je scherm en je bent weer bij elkaar. Foto’s, video’s het is allemaal veel echter.
Eigenlijk ben je de hele tijd ergens anders dan waar je bent. Dat geldt niet alleen voor migranten, kijk maar eens om je heen in de trein of op een terras, de wachtkamer van de dokter, overal. Je zit wel naast elkaar, maar je bent met heel andere mensen in gesprek.
Deze nieuwe manier van sociaal leven maakt het een vluchteling erg moeilijk te integreren. Tegelijk geeft het hem zo’n mooie kans in contact te blijven met de mensen die hij liefheeft. Maar hij blijft ook voortdurend in verbinding met die oorlog die hij ontvluchtte.
Sta je daar in een hypermoderne Nederlandse winkelstraat op je smartphone in je moederstaal te communiceren met je geliefden in oorlogsgebied. En wat je dan voorbij ziet komen aan oorlogsnieuws… dat is voor ons geen anoniem nieuws, dat gebeurt op plekken die we kennen. Vergelijk het met de aanslag in Utrecht. Iedereen in Nederland kent er wel iemand. Dat hebben wij dus ook voortdurend.
De smartphone brengt sommige vluchtelingen in een sociaal isolement. Het verhindert de integratie en het rukt ze voortdurend terug hun verlaten oorlog in. Sociale media maken de wereld kleiner, maar vertragen de integratie. Voorbeelden wijzen dat ook uit. Syriërs die hun land ontvluchtten vóór het smartphone-tijdperk leerden de taal van hun nieuwe land veel sneller. En ze kwamen sneller los van de oorlog die ze achter zich lieten. Ze stonden oog in oog met de nieuwe samenleving en redden zich met een woordenboek.
Sociale media zijn realiteit geworden. We moeten het er mee doen. En het schijnt nog verder te gaan volgens Google: dat we in de toekomst de persoon waar we mee praten ook aan kunnen raken. Als het een keer zo ver is, zouden we dan met z’n allen geïntegreerd zijn?”
Meer foto's
