We moeten onze eetpatronen drastisch gaan veranderen. Dat vind ik niet, maar dat zegt een groep wetenschappers. Ze stelden onlangs een wereldwijde ‘Great Food Transformation’ voor. Minder suiker, minder vet, minder zuivel en minder vlees. Alleen dan kunnen we de aarde leefbaar houden in 2050.
Persoonlijk heb ik niet zoveel met zulke drastische veranderingen. Zeker niet als ze aan mijn stukje vlees komen. Of mijn dropjes in de auto. Of mijn lekkere speciaalbiertje op zaterdagavond. Het zijn allemaal ultieme beloningen op korte termijn. En die winnen het altijd van de voordelen op lange termijn.
Het lijkt een beetje op die experimenten waarbij kinderen kunnen kiezen uit één snoepje nu, of twee snoepjes over een uur. Veruit de meeste kinderen kiezen voor één snoepje nu. Die kunnen nog geen uur wachten. En wij moeten tot 2050! Geen suiker, geen vlees, geen alcohol. Ja, peulvruchten kunnen we krijgen. Die wel.
Dat het allemaal wat gezonder kan, snap ik best. Maar tegelijkertijd is dat gewoon hartstikke moeilijk. Na al die ellendige feestdagen hadden wij thuis besloten om even geen lekkers meer te kopen in de supermarkt. Geen koek, snoep of chips. Even weer normaal doen. Maar als je dan op je werk komt en er is iemand jarig, staat er wel weer doodleuk gebak van de banketbakker.
De wetenschappers vinden ook dat we soms raar doen. We planten hectares vol met maïs en graan voor dieren, om die dieren vervolgens op te eten. Wat we eigenlijk moeten doen is peulvruchten planten. Die kunnen we gewoon zelf opeten en dan komen er helemaal geen dieren aan te pas. En eerlijk is eerlijk, het klinkt niet onlogisch. Alleen wel vreselijk ongezellig.
Lees: korte termijn = eigen termijn/belang/egoisme.
En ja ik doe daar net zo hard aan mee. Daarom is ingrijpen vanuit de overheid (bemoeizucht) helaas nodig.