Door Gerlant Zielman
We werden uitgenodigd om kennis te maken met dit centrum, met koffie en een lunch, op de dag dat de nieuwe wethouder Gerria Toeter hetzelfde deed. We worden verwelkomd door Diny Vloedgraven, vrijwilliger en GGZ-ervaringsdeskundige. Zij vertelt: “Hier, binnen het zelfregiecentrum, vinden we elkaar. Je leert elkaar kennen en je ondersteunt elkaar tijdens gesprekken en activiteiten. Stichting Vriendendiensten uit Deventer (gespecialiseerd in dagelijkse GGZ problematiek) geeft de nodige ondersteuning bij het runnen van dit centrum, maar mensen die naar het centrum komen, geven zelf aan wat ze willen. Deze plek lost veel eenzaamheid op en geeft mensen weer een doel.”
We worden met een grote kop soep naar een tafel geleid, waar een man rond de vijftig een bloemetjesplaat zit te kleuren. Al gauw raken we in een geanimeerd gesprek. Deze man vindt hier zijn rust en heeft contact met lotgenoten. Hij moet zo naar zijn werk, een late dienst van ‘s middags twee tot tien uur, bij een productiebedrijf in de buurt. Al pratende kleurt hij verder, soms met potlood en soms met een stift: “Het geeft diepgang in de kleurplaat en de materialen liggen hier toch allemaal”, zegt hij.
Een andere man met een kop soep en een broodje schuift aan en kletst wat mee. Hij biedt anderen zijn soep aan, het is hem vandaag te scherp. Hij is niet zo van de Aziatische keuken zegt hij… Ons smaakt het wel perfect. Ook de broodjes zijn heerlijk. Op woensdag is er normale kost, vertelt hij erbij. Een jonge vrouw lacht hem uit en smult. Zij heeft niet aangeboren hersenletsel (NAH) en komt hier om er even uit en onder de mensen te zijn. Een tafel verderop zitten anderen ook te smullen of samen een kop koffie te drinken. De eerste is gratis en de volgende kost maar 30 cent. Eén van hen vertelt voor de gezelligheid te komen en als we vragen wat haar mankeert: “Ik mankeer niks, iedereen is hier welkom en anders zit ik alleen thuis”, klinkt het verontwaardigd.
Grotere keuken
“We hopen in de toekomst op een grotere keuken. Nu doen we het met twee elektrische pitjes en een elektrische pan. Veel deelnemers geven aan dat ze beter willen leren koken en met hun budget en voeding omgaan”, vertelt Diny, als we wijzen naar de kleine keuken waar vrijwilligers van allerlei nationaliteiten om de pannen staan.
We treffen onze ‘soepman’ weer aan in een groepje buiten, in de zon, met een nepsigaret tussen zijn vingers. Nee, echt roken doet hij niet meer, maar dit heeft hij toch nodig. Ja, hij heeft ook NAH vertelt hij…en nu voor de tweede keer een hersentumor en voor de tweede keer chemo. Dat gaat hartstikke goed eigenlijk, maar om dan even onder de mensen te zijn is wel fijn. Hij wil weten wat wij hier doen? Als we het eerlijk vertellen, schrikt hij. Niemand hier schaamt zich voor elkaar… maar in de krant? We beloven dat er niks van wat we horen herkenbaar in het nieuws komt. De privacy staat voorop! Ook als we binnen vragen of we een foto mogen maken springt een mevrouw gauw op uit het gesprek met de wethouder. Nee, zij wil niet op de foto, maar wat is ze blij dat wij er zijn! “Iedereen moet weten dat alle mensen uit de gemeente Raalte hier welkom zijn!”
Kosteloos
Diny vertelt dat het de hele dag doorloopt en dat de lunch om half één een groot succes is. De bedoeling is om het samen gezellig te hebben. Je hier bij aan sluiten, is kosteloos en je kunt rustig familie en vrienden meenemen. Voor de kosten hoeft je het ook niet te laten. Een kopje soep kost 90 cent en een broodje 1 euro.
Het Zelfregiecentrum is geopend op maandag en woensdag van 9.00 tot 16.00 uur en is te vinden aan de Kerkstraat 13.
Meer foto's
