Het lijkt er bijna op of Jezus zo’n soort spelletje speelt met zijn leerlingen in de evangelielezing die voor vandaag op het katholiek leesrooster staat. Wie ben ik? Hij begint met de vraag aan zijn leerlingen “wie zeggen de mensen dat Ik ben?” En dan vraagt Hij: “en jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?” Blijkbaar vond Jezus het niet alleen belangrijk wat “men” zegt, maar ook wat zijn naasten over Hem zeggen, zo niet belangrijker.
En datzelfde geldt voor ons, toch? We proberen ons misschien niets aan te trekken van wat “men” zegt, maar de meesten van ons lukt dat niet. Het kan ons wel degelijk iets schelen. En nog meer maakt het ons uit wat onze naasten van ons vinden. Want natuurlijk doet jet er toe hoe degenen die wij lief hebben, de mensen die echt iets voor ons betekenen over ons denken. Meestal weten we wel welke antwoorden we zouden kunnen verwachten als we vragen “wie ben ik volgens jou”. En waarschijnlijk zijn dat vaak antwoorden die ons wel aanstaan. Want onze naasten zijn degenen die van ons houden, die dus over het algemeen wel positief over ons zijn. Misschien soms zelfs wel positiever dan wijzelf! Maar er is natuurlijk best kans dat er ook minder aardige dingen worden gezegd. Dat geeft niet. Want dat betekent dat ze ook eerlijk durven te zijn. Ieder van ons heeft immers z’n zwakheden en tekortkomingen en juist onze naasten zullen die kennen.
En misschien is het ook wel eens goed om die te horen. Dan kunnen we er ook wat mee. Want wat anderen over ons zeggen kan ons een spiegel voorhouden. Een ander, en zeker een dierbare, kan ons op een milde manier laten zien waar we misschien tekort schieten of soms wat onhandig zijn in onze contacten, zorg en aandacht voor een ander. Maar die spiegel kan soms ook helpen om juist milder naar onszelf te kijken, als we de neiging hebben te hard over onszelf te oordelen. Het is goed om af en toe zo’n spiegel te hebben, waarin je eerlijk naar jezelf kunt kijken. Want dat helpt niet alleen om antwoord te vinden op de vraag “wie ben ik? ”maar nog meer op de vraag “wie wil ik zijn?”
Moni Klein Gunnewiek
Geestelijk verzorger ZGR