Eindeloos
Zo leken de dagen vroeger als kind. Op school uit het raam kijkend zag je de minuten wegtikken. Eindelijk mocht je naar huis. Was het dan zo saai, hadden we te weinig om handen? Nee de tijd van spelen en hobby’s gingen nooit te langzaam voorbij. De vertrouwde wereld was om je heen, het ritme van de dagen hadden een vertrouwd patroon, daar kon je dan ook even rustig in dobberen alsof het eindeloos was. Ik zie de jeugd nu om me heen. Televisie, nee verwonderd dat die vroeger alleen op woensdagmiddag en zaterdag iets te bieden had, heeft een steeds grotere plaats in het leven gekregen, de computer opent vele wegen om met iedereen over de wereld in contact te komen.
Snelheid
We worden geprikkeld om steeds maar overal bij te zijn, om te vertellen waar je mee bezig bent, om wat je mee maakt de delen met anderen. Soms lijkt het alsof je van een afstandje naar je eigen leven kijkt om er voortdurend verslag van te kunnen doen en het te delen met anderen. Zouden we daarom de vakantie zo nodig hebben? Een moment pakken om even niet in die vaart van het dagelijkse leven te hoeven doen. Even het mobieltje thuis laten, even niet online en bereikbaar zijn? De realiteit leert echter dat het mobieltje gewoon mee gaat en ook nog heel handig is om contact te hebben met de thuisblijvers.
Leef-Tijd
Met een grote lach op zijn gezicht grapte hij: Mam, Tijd is een wiskundige formule. Laat het nu niet eens een grap zijn. We voelen toch dat we opgenomen zijn in een wereld die steeds maar doorgaat en sneller lijkt te gaan. Dat is onze beleving van tijd in onze beleving van de wereld. Soms moeten we de tijd even stil zetten, beseffen in welke tijd we leven en vooral met wie en waarvoor. In deze vakantie-tijd wat je ook als vacare-tijd, lege tijd kunt lezen, mogen we even meer ruimte ervaren, voor elkaar, waar je elkaar even echt kunt zien, waar je stil mag staan bij elkaar en kunt genieten van dat stille kleine dat ook altijd om ons heen is.
Een goede Leef-Tijd gewenst.
Godelieve Pieper
Geestelijk verzorger
De Hartkamp