Terecht werd daar in een radiocolumn een kritische kanttekening bij geplaatst. Inmiddels hebben we nog veel meer zon en nog veel hogere temperaturen meegemaakt en wordt het lange droge weer niet meer zo veel geprezen, maar worden zorgen uitgesproken. De klimaatverandering komt herhaaldelijk aan de orde. Ik ga mij niet mengen in die discussie.
Ik wil wel een lied aanhalen. Een liedtekst geschreven door de Dominicaan Henk Jongerius. Het bezingt het woord van God dat is als regen die de droge en dorstige aarde drenkt, dat is als zonlicht dat het gewas groen uit het zaad ontkiemt, dat is als schaduw die verkoeling op het heetst van de dag brengt en dat is als dorre grond die vernieuwd mag worden. Geschreven naar woorden uit Jesaja. Hoe herkenbaar in deze tijd. Er klinkt een oprecht verlangen in door naar woorden die ons voeden, ons verkoeling brengen, die ons kracht en moed geven verder te gaan als onze levensweg minder voorspoedig verloopt.
Met eenvoudige maatregelen kon ikzelf weerstand bieden aan de hoge temperatuur. Maar ik dacht – naast de kwetsbare en vaak oudere mensen, die het vaak echt moeilijk hadden – aan de boer(in) die voor zijn of haar vee of gewas moest zorgen. Wij hebben dankzij dit vee en het gewas te eten. Misschien zal wat we aan eten moeten kopen straks wel duurder zijn. Zo is de marktwerking. Ik bezie het ook met mijn gelovige ogen. We hadden en hebben niet voor niets kerkdiensten waarin we God bidden voor alles wat groeit en bloeit en danken voor de oogst. In Raalte kennen we het Sallands Oogstfeest, de Stöppelhaene, en we kennen tijdens die feestdagen ook de aandacht voor de agrarische sectoren in minder rijke gebieden op de wereld dankzij de WOR (Werkgroep Ontwikkelingssamenwerking Raalte).
Daar klinkt, al wordt dat minder, toch nog altijd een duidelijke boodschap in door. Dat we als mens veel kunnen doen. Dat we veel techniek en wetenschap in kunnen zetten en dat we veel naar onze hand kunnen zetten. Dichtbij, maar ook verder weg waar de ontwikkelingen eveneens doorgaan. Maar dat we uiteindelijk ook nog altijd van een aantal factoren afhankelijk zijn die we niet zelf in de hand hebben. De gelovige mens zoals ik richt daarbij de aandacht en het vertrouwen op God.
Dat het een werkelijk mooie zomer mag zijn, met zon en wel degelijk ook de nodige regen.
Lonneke Gunnink – van den Berg, pastor(aal werkster) parochies H. Kruis en H. Lebuinus