Strontjaloers ben ik op mensen die zelfs met deze droogte nog een felgroen gazonnetje hebben. Met dikke gele tuinslangen gekoppeld aan een grondwaterpomp en mooie landbouwsproeiers hebben ze de boel goed voor elkaar. Zelf moest ik het doen met een oude tuinslang die steeds knikt en net te kort is voor de voortuin waardoor ik driehonderd keer met gietertjes heen en weer moet lopen.
Afgelopen weekend was ik het zat. Ik sloeg mijn spaarpot stuk en reed naar de Gamma voor een nieuwe tuinslang. Vijftig meter, flex en anti-knik. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Ik deed er meteen een nieuwe sproeier erbij. Geen Actionkwaliteit, maar een echte Gardena. De volgende alinea vertelt echter waarom ik ondanks deze mooie spullen een uur later huilend in het gras zat.
Die slang! Hoezo anti-knik? Duizend-knik zou er op de verpakking moeten staan. En die sproeier gaf zo’n slap straaltje dat mijn tranen het gras nog natter maakten dan die Gardena-gruwel. Ik besloot de sproeier weer in het karton te doen een ook de tuinslang weer op te rollen. De medewerker van Gamma wilde mijn gebruikte hoopje slang eigenlijk niet aannemen, maar toen ik dreigde opnieuw in tranen uit te barsten, toonde ze clementie en kreeg ik mijn geld terug.
Ik heb inmiddels tegen de plantjes in mijn tuin gezegd dat ze de klere kunnen krijgen. Dat ik het geprobeerd heb, maar dat ik gewoon geen goeie watermanager ben. Ze lieten spontaan de kop nog verder hangen. Het is niet anders. Ik laat alles verdorren en volgend jaar bestraat ik de boel met grindtegels. Fijne zomer verder.